|
Belizeanac poreklom, odrastao je na živopisnim ulicama Grinič Vilidža zajedno sa svojim prijateljima iz detinjstva Ericom McPhersonom i Nasheetom Waitsom. Abrahamova neizbežna sklonost ka muzici probuđena je u vreme kada su jazz klubovi, u to doba puni poštovalaca, dovodili jazz velikane kao što su Art Blakey, Max Roach, Richard Davis, McCoy Tyner, Barry Harris, Billy Higgins, Freddie Waits, Sonny Rollins i Elvin Jones. Odlučan u nameri da se bavi jazzom, Burton se upisao u srednju školu za muzičke i izvođačke umetnosti Fiorello H. LaGuardia, gde je učio pod budnim okom vrhunskog muzičkig pedagoga Justina Dicioccia. Godine 1989. Burtona je Dicioccio odabrao da se pridruži, kao alt saksofonista, All star quintetu koji je dobio titulu najboljeg jazz sastava po mišljenju časopisa Downbeat. Pored toga, Burton je nagrađen kao izuzetan solista. Iste godine Burton se takmiči i pobeđuje na McDonalds takmičenju jazz sastava u trio formaciji sa Ericom McPhersonom.
Abraham je nastavio da izučava ovaj zanat pod budnim okom legendarnog jazz velikana, Jackija McLeana na Muzičkoj školi Hartt Univerziteta Hartford, gde je Abraham stekao bečelor diplomu iz muzike i izvođenja, završivši školu sa izuzetnim uspehom. Upravo tu, učeći intenzivno kod McLeana, Abraham je otkrio koliko je važno poznavanje jazz istorije. „McLean me je uputio na izučavanje porekla…” možda namerno pripremajući Abrahama za sledeće poglavlje u knjizi njegovih muzičkih traganja.
Abrahamova profesionalna karijera kao muzičara počela je sa čuvenim bubnjarem Arthurom Taylorom. Tokom petogodišnje saradnje sa Taylor's Wailers, Burton tvrdi „Naučio sam toliko o muzici pored A.T.-ja. Naučio me je melodiji, i značaju prostora, fraze i swinga... slušajući i svirajući zajedno, grupa stiče zvuk, znate...” Burton je sarađivao na snimanju albuma „Mr. A.T.” i „Live at the Village Vanguard” za Verve Records, počeo turneju po Evropi i nastupao u značajnihim klubovima Njujorka kao što su: The Village Vanguard, The Blue Note, Sweet Basil, Condons i Birdland.
1994. godine formira sopstveni bend pod nazivom The Abraham Burton Quartet koji je snimio albume „Closest to the Sun”, „The Magician” i „Cause and Effect” od kojih je poslednji snimljen u saradnji sa izuzetnim bubnjarem Ericom McPhersonom za izdavačku kuću Enja Records. Talenat je grupi obezbedio svetsko priznanje, što je utrlo put budućim inostranim turnejama u okviru kojih su nastupali u Austriji, Portugalu, Norveškoj, Izraelu, Francuskoj, Italiji, Maleziji, Nemačkoj, Grčkoj, Španiji, Sloveniji, Holandiji, Japanu, Engleskoj, Danskoj, Irskoj, Finskoj, Holandiji, Švedskoj, Švajcarskoj, i Devičanskim Ostrvima. Grupa je imala nastupe i na mestima kao što su North Sea Jazz Festival, The Moors Jazz Festival, The JVC Jazz Festival, The Panasonic Jazz Festival i Pori Jazz Festival.
Abraham svoj uspeh umnogome pripisuje iskustvima stačenim kroz nastupe, gostovanja i snimanja sa majstorima i druženju sa mnogim značajnim muzičarima kao što su: Roy Haynes, Louis Hayes, Walter Bishop jr., Horace Tapscott, Kenny Barron, Jimmy Smith, John Hicks, Santi Debriano, Bill Saxton, Gary Bartz, Victor Lewis, Michael Carvin, Mulgrew Miller, Steve Nelson, Cindy Blackman, Ray Drummond, Terumasa Hino, Billy Hart, Peter Washington, Conrad Herwig, Steve Davis, Grisella Oliphant, Rein De Graff, Nasheet Waits, Eric McPherson, Eddie Henderson, David Murray, Antoine Rooney, James Carter, Yosuke Inoue, James Hurt, Marc Cary, Sam Newsome, Duane Eubanks, Winton Marcellus, Roy Hargrove, Wallace Rooney, Donald Edwards, Mark Whitfield, Cyrus Chestnut i Christen McBride.
Burton je član porodice Mingus od 1998. Snimao je i išao na turneje širom Evrope, Azije i Sjedinjenih Država svirajući sa sva tri benda (Mingus Big Band, Mingus Dynasty i Mingus Orchestra) zajedno sa nekim od navećim muzičara naših dana.
U proteklih nekoliko godina, Burton se ponovo sastao sa svojom ekipom iz detinjstva Nasheetom Waitsom i Ericom McPhersonom u jedinstvenoj trio formaciji pod nazivom Ethereal Base. Ovaj doživljaj karakterišu emotivne i ritmično hipnotične razmene između Waitsa i McPhersona dok se nezaustavljivi zvuk Burtonovog saksofona plete i uzdiže iznad pokretačke sile bubnjeva stvarajući i oslobađajući tenziju. Spektakl koji se zaista mora doživeti. Burton još uvek aktivno putuje i snima sa Abraham Burton - Eric McPherson quartetom, moćnom dinamičnom grupom u kojoj nastupaju i David Bryant, mladi smeli pijanista sa ogromnim smislom za zrelost i Dezron Douglas, jedan od najmuzikalnijih i najtraženijih basista današnjice. Tokom godina, Abraham Burton je stekao reputaciju iskusnog muzičara kao i eksplozivnog soliste. U kombinaciji sa nepogrešivim zvukom i stilom koji je neodoljiv, njegova muzika naprosto mami pažnju slušaoca. |
Rođen i odrastao u Njujorku, Eric je od rođenja zadojen muzikom: Richard Davis, njegov kum i ikona među jazz basistima, prisustvovao je njegovom rođenju. Upravo je Richard predložio da se bebi da ime po Ericu Dolphiju. Sa nepunih tri meseca Erica je majka - izuzetna plesačica-koreograf uključena u jazz scenu – nosila, vezanog za leđa, na probe i nastupe. U njenom širokom krugu prijatelja bilo je mnogo bubnjara, vodećih jazz umetnika kao što su Max Roach, Michael Carvin, Charles Moffett i Freddie Waits. Nije ni čudo što je Eric počeo da lupa po šerpama i loncima pre nego što je naučio da hoda. Sa tri godine, rekao je Elvinu Jonesu, još jednom kućnom prijatelju, da će definitivno postati bubnjar.
Do svoje osme godine Eric je sam učio da svira na bubnjarskom kompletu koji je pozajmio od Charlesa Moffetta. Sa dvanaest je započeo sedmogodišnje školovanje kod Michaela Carvina, bubnjarskog majstora i fantastičnog pedagoga. Naredne godine, svira jamove sa drugim klincem, Abrahamom Burtonom (koji je sada vodeći saksofonista). Zajedno su počeli da priređuju ulične nastupe u okviru demonstracija protiv aparthejda, gde im se ubrzo pridružuje mladi Nasheet Waits (sada bubnjar u usponu). Godinu dana kasnije nastupaju u Jazz Cultural Theater Barrija Harrisa.
Otprilike u to vreme, Erica primaju u prestižnu njujoršku umetničku školu LaGuardia, školu za darovite studente. Uskoro biva odabran za New York All City High School Big Band i dobija priliku da debituje u Carnegie Hallu i Lincoln Centru sa Big Bandom – osvajajući nekoliko nagrada za izuzetnog solistu.
Po završetku škole, njegov mentor Michael Carvin preporučuje Erica Jackiju McLeanu. Ova preporuka je dovela do pune stipendije za Jackie McLean Institute pri Muzičkoj školi Hartt, Univerziteta u Hartfordu. Dok je još studirao na Harttu, Jackie je pozvao Erica da se priključi Jackie McLean Quintetu - zajedno sa Reneom McLeanom, Alanom Palmerom i Natom Reevesom. Tokom narednih 15 godina, sve do Jackijeve nedavne smrti, Eric je bio njegov bubnjar, idući stopama bubnjara Michaela Carvina, Billija Higginsa, Jacka DeJohnetta i Tonija Williamsa. Tokom ovih godina, Eric je snimio dva CD-a sa Jackijem i nastupao sa njim na vodećim scenama i festivalima širom Dalekog istoka, Bliskog istoka, Latinske Amerike, Evrope, Kariba i SAD-a.
Pored turneja i snimanja sa Jackijem McLeanom, Eric je takođe nastupao sa širokom lepezom značajnih jazz muzičara, uključujući imena kao što su Pharaoh Sanders, Andrew Hill, Richard Davies, Claudia Acuno, Jason Moran, Greg Osby i Avishai Cohen. |
Od kada se preselio u Njujork 1993 Carlo De Rosa je imao prilike da sarađuje sa mnogim velikim umetnicima latino i jazz sveta. Ovo mu je omogućilo da stekne raznovrsna muzička i kulturna iskustva i pružilo priliku da sarađuje sa širokom lepezom umetnika kao što su Ray Barretto, Ravi Coltrane, William Cepeda, Bruce Barth, Dave Valentin, Ed Thigpen, Nick Brignola, Mickey Roker, Steve Turre, Miguel Zenon, Hilton Ruiz, Ralph Alessi, Candido Camero, Jason Moran, Papo Vasquez i Njujorški balet. Sarađuje i nastupa sa mnogim drugim velikim umetnicima među kojima su i: Vijay Iyer, Allison Miller, Ingrid Jensen, Sam Newsome, Rudresh Mahanthappa, Mark Shim, Luis Perdomo, Dave Allen, Chembo Corniel, Lucian Ban, Andrea Brachfeld, Amir ElSaffar, Elio Villafranca i Victor Prieto.
Kao američki jazz ambasador 1999. godine, Carlo posećuje Južnu Afriku, Mauricijus, Madagaskar, Keniju, Tanzaniju i Zimbabve. Nastupi u inostranstvu su ga odveli u razne zemlje kao što su Francuska, Nemačka, Španija, Portugal, Estonija, Rusija, Švajcarska, Italija, Austrija, Holandija, Belgija, Češka, Argentina, Čile, Rumunija, Slovenija, Danska, Engleska, Škotska i Irska.
Od njujorških klubova svirao je u Blue Note, Birdland, Zinc Bar, 55 Bar, Smalls, Visiones, Fat Cat, Knitting Factory, Detour, Smoke, Kavehaz, Sweet Rhythm, Jazz Standard, Nuyorican Poet’s Café, Tonic, Satalla, CBGB’s Lounge, Barbes, Zebulon, Iridium, Jazz at Lincoln Center Dizzy’s Club Coca-Cola, Cornelia Street Café, La Lanterna Caffe - Bar Next Door, Makor, Town Hall, Avery Fisher Hall u Linkoln centru za izvođačke umetnosti i Jazz Gallery.
Izvan Njujorka Carlo je nastupao na mestima kao što su: Painted Bride, Ortlieb’s Jazzhaus, Chris' Jazz Café, Filadelfijski muzej umetnosti i the Deer Head Inn (PA); One Step Down, Blues Alley, Twins, Smithsonian Freer Gallery of Art i Arthur M. Sackler Gallery Meyer Auditorium i Kennedy Center (DC); Justin’s and the Rosendale Café (NY); Churchill Grounds Jazz Café (GA); Firefly Café (MI.) i Scullers (MA).
Pored toga, nastupao je na festivalima: Verizon Jazz Festival (NY); JVC Jazz Festival (NY); Williamsburg Jazz Festival (NY); Freihofer’s Jazz Festival, Saratoga (NY); Parnu Jazz Festival, Estonija; Miami Jazz Festival, Florida; Hartford Jazz Festival, Konektikat; Jefferson City Festival, Misuri; Cape May Jazz Festival, Njudžerzi; Kinsale Fringe Festival, Irska; Earshot Jazz Festival, Sietl, WA; Bukureštanski jazz festival i Brasov International Jazz Festival, Rumunija; Izzven Jazz Festival, Maribor, Slovenija; Cape Town International Jazz Festival, Južna Afrika; Imaxina Sons Festival De Jazz De Vigo, Španija; Mary Lou Williams Women in Jazz Festival i Washington Jewish Music Festival, Vašington; Jazz in the Square Festival, Sirakuza, NY; The London International Jazz Festival, London.
Držeći klinike i master classove širom sveta, Carlo se oprobao u pedagoškom radu. Od kada je završio magistarske studije na Muzičkoj školi Manhattan uspostavio je profesorske veze sa Drummers Collective, National Guitar Workshop, Henry Street Settlement i Univerzitetom Long Ajlenda. Stručan, kreativan, i naravno, traženi basista, Carlo De Rosa stiče reputaciju veoma visokih standarda.
Dobitnik je brojnih nagrada i ima ogromno predavačko iskustvo. |
Pianista/kompozitor/multi-instrumentalista David Bryant je umetnik svetskog nivoa. Mali je broj muzičara danas koji mogu da se porede sa njim po svestranosti, originalnosti i osećajnosti koju unosi u svoju muziku. Kombinuje svoje široko poznavanje jazz tradicije i raznih muzičkih pravaca sa individualnim pristupom i zvukom. Pošto poslušate albume kao što su „Of Song” Marcusa Stricklanda i „Outlook” Steva Davisa, neće vas začuditi činjenica da se Bryant munjevito uzdiže ka vrhu jazz scene.
David Bryant je rođen 1983. u Bruklinu, Njujork. Dolazeći iz porodice koja je podsticala solidno muzičko obrazovanje, David je počeo da svira klavir sa 4 godine. Do svoje osme, već se takmičio i dobro rangirao na nekim od najprestižnijih takmičenja za mlade klasične pianiste u oblasti Njujorka, kao što su BACA i Queens College Festival of Music Competition. David je počeo da svira i čelo i trubu, nastupajući sa omladinskim simfonijskim orkestrima i u kamernim programima na sva tri instrumenta. Njegova posvećenost muzici mu je omogućila da se upiše na prestižnu njujoršku Visoku školu za muziku i umetnost „LaGuardia”. Upravo tu se David zainteresovao za jazz.
Dok je bio u školi „LaGuardia”, David je ubrzo postao sastavni deo Senior Jazz Banda i manjih sastava kao i All-City Jazz Banda. Osvojio je nagradu za Izuzetnog solistu na takmičenju „Essentially Ellington” Lincoln centra, i dobio poziv za učešće na Monterey jazz festivalu. U drugoj godini odabran je da se priključi All-American Jazz Big Bandu fondacije „Grammy”. Godine 2001, dobio je stipendiju Konzervatorijuma Nove Engleske. Ovu priliku je iskoristio što je bolje mogao i ubrzo postao zvezda bostonske jazz scene. Pored rada sa orkestrom Boston Jazz Reparatory Orchestra (BJRO), jednom nedeljno je nastupao u lokalima Wally's Jazz Café i Jordan Hall kao i Ryles i Regatta Bar. Diplomirao je 2005. godine kao jazz izvođač sa pohvalom za izuzetan uspeh u oblasti muzike.
Pošto se vratio u Njujork, David je utvrdio svoju poziciju muzičke sile. Svirao je na albumima kao što su Outlook (Steve Davis), Jade Tongue (Jen Shyu), Continuum (Eric McPherson), Of Song (Marcus Strickland), Future (McPherson & Abraham Burton), kao i muziku za film The Leatherheads. Svirao je i sa muzičarima kao što su Christian McBride, Ravi Coltrane, Roy Haynes, Dave Holland, Wynton Marsalis, Delfeayo Marsalis, Louis Hayes, Steve Coleman, Kenny Wheeler, Bob Brookmeyer i Jimmy Heath. U okviru ovih i drugih sastava nastupao je u koncertnim dvoranama i klubovima i na raznim fesivalima širom sveta kao što su: North Sea Jazz Festival, Pori Jazz Festival, Stockholm Jazz Festival, Canary Islands Music Festival, Jazz on the River in St. Petersburg, Guimaraes Jazz Festival u Portugalu, Monterey Jazz Festival, Carnegie Hall, House of Blues and Jazz u Šangaju, i na mnogim drugim svetskim mestima. David trenutno živi u Bruklinu i radi na sopstvenim studijskim projektima koji pokazuju njegovu umeštnost u ulozi kompozitora, producenta elektronske muzike i multi-instrumentaliste. |
|
|
