Aria Hendricks

vokal

Svaki roditelj pronađe način da nesvesno muči svoje dete. Neki primoravaju svoju decu da uče da sviraju klavir, idu na crkveni hor ili nose čudne pantalone kad idu u školu. Drugi ih vuku sa sobom u lov ili po robnim kućama u iscrpljujuće kupovine. Većina roditelja su profesionalci u sramoćenju dece pred prijateljima. Kada ste ćerka legendarnog pevača Jona Hendricksa, mučenje se sastoji u tome da ste prisiljeni da sa sedam godina pevate sa tatom na sceni. "Najmlađa sam od petoro dece. Nepisano pravilo u mojoj porodici bilo je da kada napunite sedam godina, morate se popeti na scenu i pevati s tatom. On bi napisao pesmu po vašoj omiljenoj dečjoj pesmici, a ostala braća i sestre bi pevali u pozadini. Osećala sam se kao jagnje koje vode na klanje", priča Aria Hendricks. "Svi oni su to već uradili pre mene, i ja sam bila pod strašnim pritiskom tako da sam počela da se bunim i sa pet godina sam izjavila da ja nikad neću pevati. Kad je došlo vreme, majka me je bukvalno gurnula na scenu." "Bilo je apsolutno zastrašujuće", Aria Hendricks se uz osmeh seća kako je preživela svoj debi. I nakon dvadeset godina averzije prema profesionalnom pevanju, Aria je konačno prihvatila karijeru na koju su je u mlađim godinama primoravali roditelji. Počevši sa grupom svog oca, "Jon Hendrick & Co.", koja je naslednik njegove originalne grupe "Lambert, Hendricks & Ross", Aria je nastupala širom sveta po svim značajnim jazz klubovima i festivalima, uključujući Carnegie Hall i Lincoln Center. Redovno je nastupala u slavnim Blue Note Jazz Clubs i u Americi i u Aziji. Takođe je nastupala na : Paris Jazz Festival, North Sea Jazz Festival, Umbria Jazz Festival, Montreux Jazz Festival i Mount Fuji Jazz Festival. Aria je radila i na CD pod nazivom "Freddie Freeloader, Jon Hendricks and Friends" i "Boppin' at the Blue Note" sa velikanima kao što su Al Jarreau, Bobby McFerrin, George Benson, Wynton Marsallis, The Manhattan Transfer and the Count Basie Orchestra, i sa svima je i nastupala uživo, bilo na televiziji ili na koncertu. Ostali sa kojima je takođe imala žive nastupe su Chaka Kahn, Nancy Wilson, James Moody, Dizzy Gillespie, Dianne Reeves, Joe Williams i mnogi drugi. Aria se školovala u Londonu, San Francisku, Los Anđelesu i Njujorku. Diplomirala je na odseku za film na Univerzitetu u Njujorku i ima zvanje Bachelor of Music sa Manhattan School of Music. Nedavno se oprobala u solo karijeri i trenutno radi po klubovima Njujorka, gde izgleda potresa kritike svirajući jazz, soul i pop.

Stjepko Gut

trubač, kompozitor, aranžer i dirigent

Rođen 1950. u Rumi. Obrazovanje: Srednja muzička škola "Josip Slavenski" u Beogradu, Muzička akademija u Beogradu, Akademija za džez u Bernu, Konzervatorijum u Bostonu. Svirao u Džez orkestru Radio Novog Sada i Big Bendu Radio Televizije Beograd. Jedan je od onih jugoslovenskih jazz muzičara koji su potekli iz Big Benda RTS (Duško Gojković, Bora Roković, Mile Pavlović, Jovan Miković …) i postali poznati na jazz scenama Evrope i sveta. Sarađivao je sa mnogim big bendovima i muzičarima svetskog glasa: Lionel Humpton All-stars Big Band (1980-1981.), STB Big Band Berlin (1988.), MHS Big Band, Austrija (kao vođa uključujući i prvu nagradu za najbolji austrijski big bend 'Best Austrian Big Band' - Beč 1993.), ATS Big band … a tu su i imena velikih svetskih jazz muzičara: L. Hampton, C. Terry, C. Fuller, M. Lewis, J. Newman, B. Queen, E. Williams, C. Jordan, H. Parlan, B. Washington... Svirao je i na mnogim festivalima kao što su: Bern 1980, North Sea 1982, Ronstberg 1981, Ivrea 1985, Havana 1987, Montreux 1988, Nanco 1990, Viena 1993, New York City 1996 … Nastupao je u vodećim evropskim jazz klubovima. Izabrana diskografija: Lionel Hampton (Amos Records), Stjepko Steve Gut with C. Terry (Timeless Records), Charlie Antolini (Verve Records), R. Queen (Bilva Records), Mark Muraphy (Wen Records). Snimio je 'Afro-balkanske skice' sa Big Bandom RTS a u poslednje vreme imao je mnogo koncerata sa sastavom 'Trumpet Summit' i takoreći 'ušao je u prvu svetsku trubačku ligu', stao pored imena kao što su: Clark Terry, Benny Bailey, Alwin Queen, Terrell Stafford, Jon Faddis... Profesor je na Jazz akademiji u Gracu. Živi i radi na relaciji Beograd-Grac-Njujork. 2001. godine je osnovao Balkan Jazz Centar u Beogradu, koji je organizovao niz koncerata i gostovanja vrsnih inostranih jazz muzičara u Beogradu i u drugim gradovima Srbije i Crne Gore.

Keith Copeland

bubnjevi

Bubnjar Keith Copeland, sin trubača Reja Copelanda, dolazi iz Njujorka, gde je i rođen 18. aprila 1946. godine. Počeo je da uzima časove bubnjeva kada je imao deset godina, a dobio je svoju karticu jazz udruženja pet godina kasnije. 1967. godine, posle četvorogodišnjeg služenja dužnosti u Američkim vazduhoplovnim snagama, Copeland počinje da studira bubnjeve na Berklee školi za muziku u Bostonu i zatim (1975), počinje trogodišnje bavljenje podučavanjem na istoj školi. Od onda je stekao impresivnu međunarodnu reputaciju kao bubnjar, kompozitor, aranžer i predavač. Njegovi muzički saradnici u proteklih 20 godina uključuju muzičare kao što su: George Russell, Johnny Griffin, the Heath Brothers, Hank Jones, Milt Jackson, Stan Getz, Phil Woods, Stéphane Grappelli, Slide Hampton, Kenny Barron i Roger Kellaway. 1992. godine Copeland je postavljen za profesora jazz perkusije na Visokoj školi za muziku u Kelnu. Njegovu prvu knjigu, "Kreativana koordinacija za izvođače na bubnjevima", izdao je Carl Fisher. Sa svojim triom učestvovao je (2004) na Novosadskom Jazz Festivalu.

Olivier Gatto

basista, kompozitor & aranžer

Olivier Gatto rođen je u mestu Manosque u Francuskoj, 22. januara 1963. godine. Svoju muzičku karijeru započeo je kao prvi basista u French Air Force Big Band. Studirao je na Berklee College of Music gde je, pored studija jazza, svirao sa svojim kolegama od kojih su neki Roy Hargrove, Antonio Hart, Delfeayo Marsalis, Julian Joseph, Kurt Rosenwinkel, Mark Turner, Sam Newsome, Geoff Keezer, Danilo Perez. Napustio je školu kako bi svirao sa majstorom na trombonu Slide Hamptonom a zatim je svirao u Evropi i Americi sa ljudima kao što su: Joe Henderson, Bill Evans, Billy Cobham, John Stubblefield, Billy Hart, Ernie Watts, James Williams... U isto vreme svirao je i sa nekima koji su bili novi na sceni: Ravi Coltrane, Vincent Herring, Eric Reed, Eric Alexander...
Osim što svira bas, radio je i kao aranžer za Giorgos Kontrafouris - "Sonny Clark Project", i kao aranžer na projektima Lidije Filipović " Nekada" & "Mediterraneo". Njegove kompozicije snimali su Mark Turner, Ravi Coltrane...
Snimao je sa Salif Keita & Cesaria Evora ("Yamoré") i nominovani su za Gremi 2003. godine, kao i sa Billy Cobham, John Stubblefield, George Cables, Roberto Gatto, Craig Bailey, Mino Cinelu... Isto tako, svirao je i sa: Benny Golson, Lee Konitz, Gary Smulyan, Mike Stern, Theodosii Spassov, Jeff Watts, Victor Lewis, Danilo Rea, Piotr Wojtasik, Nicolas Simion, Junior Cook, Dick Griffin, Virgil Jones, Eddie Henderson, Clark Terry, Rick Margitza, Keith Copeland, Kenny Rampton, Derrick Gardner, Jerry Bergonzi, George Garzone... Ovaj maštoviti basista je pod jakim uticajem Ron Cartera i Paul Chambersa. Komponovanje Oliviera Gattoa bliže je muzičarima njegove generacije, kao što su Branford Marsalis, Sam Newsome ili Mark Turner.

Claus Raible

klavijaturista, kompozitor, aranžer & predavač

Claus Raible je rođen 1967. godine u mestu Karlsruhe u Nemačkoj, a odrastao je u Minhenu. Tokom osnovne škole, Claus se upoznao sa jazzom kroz radio programe, a posebno su ga oduševili Duke Ellington, Count Basie, Jimmie Lunceford . Sa jedanaest godina počeo je da svira trubu, a tri godine kasnije, klavir mu je postao drugi, ali na kraju glavni instrument. Dok je bio u srednjoj školi, Claus je osnovao nekoliko bendova i počeo da nastupa po Minhenu. Nakon srednje škole, upisao je University of Music and Performing Arts u Gracu u Austriji. Još tokom studija, Claus je išao na turneje po raznim zemljama i pojavio se u nekoliko radio i televizijskih emisija. 1992. godine, završio je studije i dobio diplomu uz počasti, kao i Nagradu za posebna dostignuća u umetnosti od austrijskog Ministra za kulturu i nauku. Za vreme studija, osvojio je prvu Nagradu za grupno sviranje i Nagradu za solistu na Internacionalnom Jazz takmičenju u Mauterndorfu ( Austrija), ali je išao i na turneje sa velikanima kao što su Art Farmer, Andy Bey i Mark Murphy, i nastupao u Montreuxu i na Jazz festivalima u Beču. Iz Graca se preselio u Beč na godinu dana, gde je između ostalog, imao solo nastup "Claus Raible Plays The Music Of Bud Powell" na Austrijkom državnom radiju . Pojavio se i na festivalu "Wiener Grabenfest" sa "Kompozicijom za Jazz orkestar" . Claus je naredne tri godine proveo u Njujorku gde je osnovao Claus Raible Sextet, a nastupao je u mnogim jazz klubovima ovog grada. Upravo tu je upoznao, a kasnije i učio od pijaniste dr Barry Harrisa, koji je imao ogroman uticaj na njegovo pisanje i aranžiranje. Claus se 1998. godine vraća u Minhen, i postaje podeljen između Njujorka i Evrope. Od tada, organizuje najmanje dve turneje po Evropi godišnje, koje uključuju učesnike iz raznih zemalja, kao što su Claus Raible Sextet, Claus Raible Quintet u kom je Brad Leali i Claus Raible Trio, u kom je Ed Thigpen. Kao traženi učesnik i aranžer, Claus je nastupao po klubovima i festivalima širom Evrope i Sjedinjenih Država sa mnogim istaknutim muzičarima kao što su Art Farmer, Andy Bey, Ed Thigpen, Ben Dixon, Dusko Gojkovic, Mark Murphy, Brad Leali, Valery Ponomarev, Al Porcino, Stjepko Gut, Roman Schwaller, John Marshall, Andy Scherrer, Jimmy Cobb, Isla Eckinger i mnogi drugi. Istovremeno, Claus se fokusirao i na svoje projekte, i predaje u muzičkoj školi u Bavariji od 2000. godine. Od ove jeseni, Claus počinje da predaje na University of Music and Performing Arts u Gracu. Između ostalog, Claus trenutno radi na nizu projekata "Presenting the Music of..." koji su posvećeni velikim jazz kompozitorima i stilistima kao što su Thelonious Monk, Elmo Hope i Tadd Dameron. Postavke variraju od kvarteta do okteta. Prvi u ovom nizu, "Mad about Tadd, the Music of Tadd Dameron", predstavljen je u Minhenu u Jazz Club Unterfahrt , gde je odlično prihvaćen. U međuvremenu, njegov poslednji CD "Live At The Birdland - The Claus Raible Trio" nominovan je za "Najbolji Jazz album godine" u Nemačkoj.