|
"Muzika je holistička. Ona poseduje snagu
da pokrene ljude na ogromnom nivou. Putem svog glasa želim da mogu da
nateram ljude da razmišljaju i proširim njihove postojeće koncepte o glasu.
Glas je jedini instrument koji može da prenese sve, da pređe sve postojeće
barijere: jezik, pol, životnu dob, klasnu ili rasnu pripadnost."
U samo nekoliko godina neustrašiv pristup
muzici Milesa Griffitha mu je omogućio da se pojavi kao ozbiljan takmac
na modernoj jazz sceni. Vešt u svakom kontekstu, njegov organski stil
je avanturistički, kapriciozan, vatren, iskren i uvek nov. Griffith glatko
prepliće potpourri stilova koji osvetljavaju 'down home' zabavu koje nema
u mnogim aktuelnim jazz vokalnim žanrovima. Instrumentom koji je uravnotežen
i zreo više nego njegove godine, Griffith je podjednako vičan i nekim
tradicionalnijim vokalnim repertoarima. Zapaženi jazz kritičar, Ira Gitler
iz Jazz Timesa tvrdi: Griffithova izvedba balada naginje ka romantičnim
baritonima 40-ih i 50-ih dok Bob Young iz Boston Heralda izjavljuje: Njegov
izokolni Betty Caterish pristup se razmeće njegovom mračnom izrazu i sklonosti
ka melodiji.
Netradicionalna upotreba glasa kao perkusionističkog instrumenta, u kombinaciji
sa izvanrednim smislom za harmoniju od Milesa Griffitha je načinila vrhunski
izbor za mnoge muzičare. Trenutno je član T.S. Monk septeta, (jun 2001)
ICU Jamesa Williamsa i Masters of Suspense Jack Walratha, Griffith je
na čelu nekih od muzički najinventivnijih bendova koji trenutno rade.
Uživam u radu sa tim momcima zato što vole muziku. To je jedan stalni
proces učenja zato što oni svi imaju različite koncepte, i u svakoj grupi
ja se trudim da doprinesem nekom novinom - kaže ovaj vokalni umetnik.
U prošlosti Griffith je sarađivao sa takvim cenjenim ansamblima kao što
su Explosion Jona Hendricksa, Big Band-ovima Jimmija Heartha i Roya Hargrova,
Stanley Cowell Quintet i Bill Saxton Quartet. Njegov impresivni rezime
obuhvata i saradnju sa ljudima kao što su: Max Roach, Reggie Workman,
Carl Allen, Bill Lee, Barry Harris, Tommy Campbell, Wilber Morris, Burhan
Ocal, Jamaaladeen Tacuma, Craig Harris, poet Sekou Sundiata, Michael Jefry
Stevens "Songbook" and Miles Griffith/Tony Pancella Quintet
and Pamela Baskin Watson.
1994. godine igrao je glavnu ulogu 'Jesse' u proslavljenom 'Blood On The
Fields' Wyntona Marsalisa, posebno naručenom jazz oratorijumu koji je
doževeo svoju premijeru u Alice Tully holu Linkon centra. Griffith je
takođe uzeo učešća na snimku koji je izašao pod Sony Musicom sredinom
1997. kojim je završena svetska turneja povodom Marsalisove pulicer nagrade.
Griffithova najnovija saradnja na snimanju je We've Got What You Need
i Truth Justice & The Blues, sa ICU Jamesa Williamsa za Evidence Music.
We've Got What You Need predstavlja zvezdanu plejadu ženskih jazz vokanih
majstora kao što su Etta Jones, Dianne Reeves i Vanessa Rubin. Pisac komentara
na omotu Will Friedwald kaže: 'Miles Griffith se razmeće svojom scat tehnikom
zbog koje ga je Wynton Marsalis i izabrao za vodeću ulogu u Blood On The
Fields.' U vezi sa Truth Justice & The Blues, prvim snimkom za Evidence
ICU Jamesa Williamsa, na kojem se pojavljuju pijanista James Williams,
saksofonista Billy Pierce, basista Christian McBride i drugi, pisac prikaza
na omotu i kolumnista Boston Globa, Bob Blumenthal svedoči da je Griffith
'jedan od ključnih razloga za uspeh ICU-a'.
Pored toga što puno radi kao pratnja, Griffith dobija raputaciju dobrog
liričara. Njegovi stihovi će se pojaviti na dva snimka Jacka Walratha
iz 2001. godine. Kritičar Village Voica Jim Macnie tvrdi: 'Ovaj vokalni
umetnik ima takav glas koji je u stanju da potrese celu prostoriju, blues
senzibilitet koji dolazi iz stomaka i društveni smisao za humor.' Decembra
1999. godine Griffith izdaje svoj prvi CD kao vođa benda (Spiritual Freedom).
Kritičar Steven A. Loewy o ovom CD-u kaže: Ono što Griffith radi dobro
je to da uzme melodiju i ugura je u svoj koncept.'
Griffith je prepolovio svoj ansamb, Miles Griffith: Voice, Drums and Dance
i stvorio dve grupe, The Miles Griffithe i Trio i The New Thing. Obe grupe
i dalje imaju jedinstveni ukus 'izvođačkih umetnosti' koji je bio tipičan
za Voice, Drums and Dance ali vodi muziku u dva pravca: savremeni jazz
i avangardni pravac! Ove dve grupe uglavnom čine trio postavke koje uključuju
pijaniste Orrina Evansa i Michaela Jefry Stevensa, basiste Hilla Greena
i Richija Goodsa, perkusioniste Taru Alexandera i Davida Pleasanta i razne
druge vizuelne umetnike. 'Ove dve grupe u osnovi rade na bazi improvizacije.
obe grupe pozivaju publiku da se aktivno uključi u muzičko iskustvo. To
predstavlja premisu afričke muzike.'
Rođen u Bruklinu (Njujork), Miles Griffith vuče svoje muzičke korene od
baptističkih, metodističkih, pentekostalnih, A.M.E. i Yoruba sveštenika.
međutim, on svoj perkusivni vokalni stil pripisuje svojim trinidadskim
korenima. Oba njegova roditelja dolaze iz muzičkih sredina, ovi imigranti
sa Trinidada su nastupli brojnim crkvenim horovima i bendovima bubnjara
na improvizovanim metalnim bubnjevima širom područja tri-state. Griffithova
karijera profesionalnih nastupa je počela kada je imao 6 godina. Njegova
prva velika tezga je bio dodatni posao u 'One Trick Ponny', Hor dečaka
hHarlema, što je mladog muzičara odvelo na veliki broja gostovanja i nastupa.
Dalje bruseći svoje veštine, ambiciozni mladi muzičar je primljen na prestišnu
njujoršku LaGuardia visoku školu za muziku i izvođačke umetnosti, gde
se njegov rad koncentrisao na klasični vokal. Međutim, na nižoj godini
upoznao se sa Louisom Armstrongom, Theloniusom Monkom i Billy Holiday.
Pre diplomiranja, Griffith je tezgario sa školskim drugovima pijanistom
Stephenom Scottom, alt saksofonistom Justinom Robinsonom, bubnjarima Gregorijem
Hutchinsonom, taru Alexanderom i drugima. U to vreme najčešće je nastupao
u renomiranom Barry Haris Workshopu gde je imao angažman jednom nedeljno.
Griffith je nastavio svoje muzičko obrazovanje na Long Island univerzitetu
i dalje na Queens koledžugde je uradio magistraturu iz Vokalnog nastupa
pod profesorom Jimmy Heathom i Sir Rolandom Hannom. Što se tiče njegovih
planova za budućnost Miles Griffith kaže: 'Planiram da vratim glas na
scenu kao instrument broj jedan.'
| |
|
U osnovi je samouk muzičar i prirodni talenat koji
je bio od malena izložen uticaju jazza od strane oca, pijaniste. Prirodno
su usledile studje klavira 1981 i 1982. godine na Siena Jazz klinikama
kod Franca D'Andrea i Enrica Pieranunzija, kao i u Njujorku kod Jamesa
Williamsa i Larrija Willisa, dvojice pijanista koji su na njega ostvarili
najveći uticaj. Nastupao je sa umetnicima: Massimo Urbani, Giulio Capiozzo,
Gianni Cazzola, Enrico Rava, Tiziana Ghiglioni, Maurizio Giammarco, Gianni
Basso, Pietro Iodice, Giovanni Amato, Aldo Vigorito, Dario Rosciglione,
Rosario Giuliani, Bepi D'Amato, Tino Tracanna, Ulf Radelius, Kim Parker,
Keith Copeland, Virginia Mayhew, Charles Tolliver, Jimmy Owens, Ray Mantilla,
Jimmy Knepper, Steve Turre, Lee Konitz, John Mosca, Tony Scott, Joe Magnarelli,
Bobby Durham, Miles Griffith, Larry Willis, Buddy De Franco i mnogi drugi.
Predaje na Manager of Music Communication posle magistrature koju je završio
2004. na G. D'Annunzio University u Chieti a bio je i mentor u Jazz Pianu
na "Jazzinty" Workshop izdanju iz 2004. godine u Novom Mestu
(Slovenia). Njegovi najnoviji projekti uključuju klavirski duet sa izuzetnim
pijanistom Larrijem Willisom (sa kojim je održao nekoliko koncerata i
napravio nekoliko snimaka) i Miles Griffith & Tony Pancella Group
koja nastupa i snima širom Evrope i bliskog Istoka već skoro pet godina.
Nastupao je u mnogim poznatim pozorištima i jazz klubovima širom Italije,
Amerike, Nemačke, Austrije, Hrvatske, Slovenije, Švajcarske, Belgije,
Luksemburga, Francusek, Izraela, kao in a brojnim međunarodnim festivalima
(Umbria jazz, Ancona jazz, Pescara jazz, Jazz'n fall, Milano estate, Ivrea
Eurojazzfestival, Schleswing-Holstein Musik Festival (Nemačka), Jazz Time,
Rijeka (Hrvatska), Stella Artios, Zagreb (Hrvatska), Hot jazz from Italy,
Jazz, Blues& Videotape (Izrael) i mnogim drugim. Pojavljivao se na
mnogobrojnim televizijskim i radio intervjuima kao i na koncertima emitovanim
za RAI, Deuchland Radio, Bayern Radio, HRT, Izraelsku RTV, itd.
Nagrade: *Najbolji novi talenat Italije (Rim 1989) na takmičenju koje
je organizovao najporominentniji jazz klub Rima: The Music Inn. / *Najbolja
italijanska mlada jazz grupa (Forli' 1990) zajedno sa saksofonistom Pierpaolo
Pecoriello na sedmom godišnjem Forli' jazz takmičenju.
"Što se tiče stvaranja muzike, to bi trebao da bude izraz vaše unutrašnje
prirode i životnog iskustva. Tako, dakle, kada nekog dosegnete putem muzike,
jednostavne ali duboke muzike, lake za slušanje i uživanje ... pa to znači
da ste uspeli! Verujem da muziku morate osetiti prvo iznad svoje kože,
tada, možda, i svojim mozgom..." - kažeToni.
Diskografija: Tony Pancella Trio/Quartet, Dice (1990); Tony Pancella &
Pierpaolo Pecoriello Tetracolors (1990); Tony Pancella Basic Jazz trio
(1996); Marcello Sebastiani Suite & Songs (1996); Tony Pancella Basic
Jazz Trio Keep this in Mond (1998); Mauro De Federicis Minorismi (1998);
Tony Pancella Trio Different Stories (2000); VV.AA. I'm in the Mood for
Love (2001); VV.AA. Top Jazz from Italy Vol. 2 (2002); Miles Griffith
& Tony Pancella Trio I found you (2003); Aldo Vigorito Echo (2005);
Larry Willis - Tony Pancella Duet (2005); Miles Griffith & Tony Pancella
Trio Smile Again (2005).
| |
|
Rođen u Salernu, studirao je kontrabas na Conservatorio
di S.Cecilia u Rimu sa Frankom Petrakijem i Federikom Rosijem ( Franco
Petracchi i Federico Rossi). U glavnom gradu stiče i prva značajna džez
iskustva sarađujući sa Edijem Palermom, Marčelom Roza i Čičijem Santučijem
(Eddy Palermo, Marcello Rosa, Cicci Cantucci). Od 1984. do 1990. član
je grupe Romana Musolinija (Romano Mussolini), sa kojom nastupa na brojnim
festivalima i internacionalnim turnejama. Od 1987. do 1992. bio je umetnički
direktor smotre "Džez leto" ("Jazz estate") u Salernu
(Salerno) i drugih značajnih muzičkih događaja kao što je Džez festival
u Majoriu (Festival jazz di Maiori). 1993. vraća se u Salerno gde nalazi
jedan živ i đžez ambijent u stalnom razvojuj . Započinje plodnu saradnju
sa Danijelom Sepeom (Daniele Sepe), koja se konkretizuje u snimanju više
nosača zvuka i učestvovanju na festivalima po čitavoj Evropi. Trenutno
svira sa Triom Frančeska Nastra (Francesco Nastro), i sarađuje sa muzičarima
kao što su Đovani Amato, Alfonso Deida, Pjetro Kondoreli, Karla Marćano,
Majls Grifit (Giovanni Amato, Alfonso Deidda, Pietro Condorelli, Carla
Marciano, Miles Griffith). Veoma aktivan kao sideman, svirao je sa nekim
od najpoznatijih imena muzičke scene: Lew Tabackin, Bob Mover, Gary Bartz,
Gianni Basso, Dave Sanborn, Jim Snidero, Paolo Fresu, Irio De Paula, Stefano
Battaglia, Valery Ponomarev, Bruce Forman, Joe Magnarelli, Antonio Farao,
Tony Scott, Claudio Fasoli, Rosario Giuliani, Fabrizio Bosso, Roberto
Ottaviano, Gary Smulian, George Benson, Jimmy Owens, Pat La Barbera, Lester
Bowie, Dado Moroni, Adrienne West, Maurizio Giammarco, Enrico Pierannunzi,
Stefano Bollani, Rita Marcotulli, Helen Merrill, Eddie Daniels, Eliot
Zigmund, Benny Golson i mnogim drugima. Nosače zvuka snimao je sa Romano
Mussolini, Irio de Paula, Flavio Boltro, Daniele Sepe, Nino De Rose, Leo
Aniceto, Carlo Lomanto, Fausto Ferraiuolo, Carla Marciano, Pietro Vitale,
Ondina Sannino, Francesco Nastro, Francesco D'Errico i David Gross. Kao
solista snimio je album za Aristonovu ediciju ("Jazz in Italy"
dell'Ariston), pod nazivom "Do it". Snimio je CD "Trane's
Groove" Karle Marćano (Carla Marciano).
| |
