Ryan Carniaux, rođeni Njujorčanin (23), razvio je novi i zanimljiv muzički glas. Diplomirao je na čuvenom Berklee Koledžu za muziku 2002. sa diplomom iz izvođenja. Dok je bio na Berkliju imao je priliku da studira kod takvih velikana kao što su Tiger Okoshi, Greg Hopkins i Barry Ries, da navedemo nekoliko. Bio je veoma aktivan kao izvođač na bostonskoj muzičkoj sceni, honorarno svirajući sa mnogim bendovima i vodeći svoje sopstvene projekte. Obišao je istočnu obalu na turnejama jednog bostonskog funk/jazz benda,vodio je jedan jazz sextet na turneju u Kostariku, i bio je član Rainbow Banda Phila Wilsona.
Trenutno živi u Holandiji, nastavljajući svoje studije na Konzervatorijumu u Maastrichtu, i svirajući svoju autorsku muziku sa nekim od najboljih muzičara regiona pred oduševljenom i predusretljivom publikom.

Najbolje čuvana bubnjarska tajna istočne hemisfere. Član Grand Wazoo benda.
Oliver je svoju muzičku karijeru, kao pravo dete iz provincije Komba, započeo na bakinim loncima u malom gradicu Ibenbiren. Vrlo rano se počeo zanimati za ritam i sve što stvara buku, tako da nije bilo čudno da je sa deset godina uspeo da nagovori roditelje da mu kupe bubnjeve.  No, nije se zadržao na tome, već je godinu dana kasnije započeo i sa sviranjem klavira, da bi nakon izvesnog vremena na takmičenju „Mladi sviraju“u duetu i solu osvojio prvu nagradu. Kao poslednju potvrdu njegovoj zainteresovanosti za jazz dobio je kada je prvi put učestvovao na „Pink jazz festvalu“, festivalu razmene nemačko-američkih jazz muzičara.
Ovaj festival mu je omogućio da u par navrata poseti Univerzitet Severnog Teksasa u Dalasu i u Los Andjelesu, gde je iamo priliku da skupi bogato iskustvo. Nakon par kratkih izleta sa bubnjevima u svet klasične muzike (Oliver je dve godine svirao bubnjeve u državnom orkestru mladih NRW) bilo je jasno da je želeo da studira udaraljke, tako da je započeo studije na Konzervatorijumu u Amsterdamu.

Rođen je 1980. u Novom Sadu. Učio violinu u nižoj (klasa prof. Nine Nikolov) a završio kontrabas u srednjoj muzičkoj školi "Isidor Bajić" (u klasi prof. Gorane Kerlete). Od 1999. godine studirao na Jazz odseku muzičke Akademije u Gracu u klasi prof. Wayne Darlinga gde je 2002. diplomirao. Od jula 2002. živi i studira u Kelnu, kod profesora Dieter Manderscheida (Visoka škola za muziku). Višestruki dobitnik nagrada na republičkim i saveznim takmičenjima muzičkih škola Jugoslavije (1996 i 1998). Od 1999. redovno nastupa na Novosadskom Old Gold Jazz Festivalu sa sastavom Adama Klemma. Sa različitim sastavima nastupao u Hrvatskoj, Slovačkoj i Austriji. Nastupao i u sastavima sa svojim profesorima sa Akademije u Gracu (Peter Kunsek i Andre Jeancartier). Bio je saradnik na majstorskoj školi u Vrnjačkoj Banji 2002. pod vođstvom Stjepka Guta. Učestvovao na radionicama kod Joe Labarbere, Niels H. O. Pedersena, Barre Phillips-a, Claudio Roditia i drugih.

Tenor saksofonista Ondrej Stevracek je novo otkriće češke jazz scene. Zvuk njegovog instrumenta, kojim on sjajno vlada, podseća na tonove legendarnog Johna Coltrana, najpoznatijeg i najboljeg saksofoniste svih vremena. Priznati poljski saksofonista, Pjotr Baron, prilikom jedne posete Pragu izuzetno pohvalno se izrazio o Stveraceku i njegovom sviranju. Sem par kompozicija Stveraceka, njegov kvartet izvodi dela pomenutog Jona Coltrana. Poznati praški časopis je napisao: „Stveracek raspolaže prigušenim i prodornim zvukom, koji je skoro identičan sa zvukom legendarnog Jona Coltrana. On je uprkos svojoj mladosti veoma zreo izvođac odabranog repertoara i njegov fascinantan solo ostavlja publiku bez daha.