|
Charlie Hunter (rođen 23. maja 1967) je američki gitarista, kompozitor i vođa benda. Skrenuvši pažnju javnosti po prvi put početkom 90-ih, Hunter je od tada postao jedno od vodećih imena u svetu jazza, sa snimljenih 20 albuma. Poznat je po tome što svira na posebno izrađenim gitarama sa sedam i osam žica, na kojima istovremeno svira bas deonice, ritam gitaru i solo. Kritičar Sean Westergaard opisuje Hunterovu inovativnu gitarsku tehniku sledećim rečima: „da ti mozak stane... on je vešt improvizator sa uhom za dobar zvuk, i uvek uz sebe ima odlične izvođače zbog dobre muzike a ne da bi se razmetao”.
Hunter je rođen na Roud Ajlendu. Kada je imao četiri godine, majka je spakovala njega i njegovu stariju sestru u stari žuti školski autobus i zaputila se na zapad. Posle nekoliko godina provedenih u komuni u okrugu Mendosino smestili su se u Berkliju u Kaliforniji. Tamo je Hunter završio srednju školu i uzimao časove od čuvenog profesora gitare Joa Satrianija. Sa osamnaest godina seli se u Pariz. Po povratku u stari kraj, Hunter svira gitaru sa sedam žica i klavijature u političkoj rap grupi Michaela Frantija, The Disposable Heroes of Hiphoprisy. Godine 1992. svirali su kao predgrupa na turneji grupe U2 pod nazivom Zoo TV turneja.
Od njegovog debija sa istoimenim Charlie Hunter Triom iz 1993. godine, Charlie Hunter je snimio 20 albuma. Bio je suosnivač jazz fusion benda Garage A Trois zajedno sa Stantonom Moorom i Skerikom. Sarađivao je sa Bobbijem Previtom na aktuelnom projektu Groundtruther. Takođe je 2006. godine snimao i putovao sa ansamblom The Coalition of the Willing istog muzičara. Pojavljuje se i na albumu Live At Tonic čuvenog basiste Christiana McBrida. Na oba albuma svira gitaru sa šest žica. Njegov najraniji objavljeni snimak na kojem ne svira neobičnu gitaru je onaj na kojem se pojavljuje kao gost basista sa bendom Sweet Potato iz kalifornijskog Istočnog Zaliva. Pesma „Crankshaft” se može naći na kompilaciji u izdanju Ubiquity Records Mo Cookin iz 1994. godine a pesma „Monkey Wrench” na drugoj kompilaciji iste izdavačke kuće iz 1995. godine – Still Cookin. Svira gitaru i na zvučnom zapisu „Me and Chuck” sa albuma Lesa Claypoola i Holy Mackerel, Highball with the Devil, izdatog 1996. godine.
Charlie je svirao u bendu T.J.Kirk, aktivnom 1990-tih, koji je svirao spoj muzike Thelonius Monka, James Browna i Rahsaan Roland Kirka. T.J.Kirk su: Will Bernard, gitara; John Schott, gitara; Charlie Hunter, gitara sa osam žica i Scott Amendola, bubnjevi. Tri albuma iz tog vemena su: T.J. Kirk (1995), If Four Was One (1996) i Talking Only Makes it Worse iz 2005. godine. Hunter je dao svoj doprinos za tri pesme za album Voodoo D’Angela (2000), među kojima je i „The Root”. Hunter je izjavio da mu je rad na ovoj pesmi bio najveći izazov sa kojim se susreo što se tiče studijskog snimanja.
U leto 2007, Charlie je išao na turneju sa trijom u kojem su svirali i njujorški klavijaturista Erik Deutsch i bubnjar Simon Lot iz Njujorka/Nju Orleansa. Ovaj je trio u julu 2007. snimio album Mistico za izdavačku kuću Fantasy. Godine 2008, Hunter je snimio svoj samostalni prvenac Baboon Strength. Na albumu se pojavljuju Erik Deutch na klavijaturama i Tony Mason na bubnjevima.
Na najnovijem Hunterovom albumu, Gentlemen, I Neglected To Inform You You Will Not Be Getting Paid, pored ovog fantastičnog gitariste, sviraju i bubnjar Eric Kalb (Sharon Jones and the Dap Kings, John Scofield) kao i nova duvačka sekcija koju sačinjavaju trombonista Curtis Fowlkes (Jazz Passangers, Lounge Lizards, Bill Frisell), trombonista Alan Ferber (Don Byron, Kenny Wheeler) i trubač Eric Biondo (Antibalas, TV On The Radio). Gentlemen, I Neglected To Inform You You Will Not Be Getting Paid predstavlja Hunterov drugi album tog obima za njegovu nezavisnu izdavačku kuću Spire Artist Media.
Stiže: Baboon Strength: Cool ime, a?
Snimili smo album Baboon Strength u Studiju Trout u Bruklinu. Oni imaju starinsku postavku gde se sve odvija u jednoj prostoriji, instrumenti, miks pult, mašina za snimanje, sve. Snimali smo na traku od 16 trekova i dva inča pre nego što je sve prešlo u digitalnu sferu (za one koje to zanima). Erik je doneo svoje Yamaha combo-klavijature iz 1970-tih, Casiotone i Echoplex. Njegova zvučna estetika i veština u improvizaciji su besprekorne. Samo tako, Eriče! Tony je svirao Troutov bas bubanj velike zadnjice, doboš timpane. On je takođe, po meni, najbolji čisti pocket drummer kojeg sam ikada čuo. Nauka. U smislu groova i vremena to je njegov svet, mi živimo u njemu, vladamo se u skladu sa njim. Erik i ja smo se saglasili da on dobija nagradu za ovaj album. Ja sam doneo neke pristojne pesme i trudio se da se preterano ne zanesem u sviranju. To je jedan beskonačan proces. Dave McNair je odradio odličan posao u smislu miksovanja i sređivanja diska. Obratite pažnju na onaj puni zvuk bubnjeva u numeri Difford-Tillbrook. Athens: Ova melodija je zapravo trebalo da bude stvar kojom će se ili počinjati ili završavati set, takoreći tema. Zovemo je Athens zato što melodija jedne visoke note predstavlja našu verziju zvuka horde skutera koja para uši tužnog grada (Grčka, ne Džordžija). Astronaut Love Triangle: Znate tu priču iz medija. Welcome to Frankfurt: Šta da kažem, Evropljani ovo vole zato što ima strukturu bas bubnja four-on-the-floor. Difford-Tillbrook: ovu zovemo „Melodija Squeeza”. Ima tu vibru. A Song for Karen Carpenter: mislim da je ona bila velika pevačica i napisao sam je misleći na nju. Baboon Strength: da li ste znali da je „strength“ najduža reč na engleskom jeziku sa samo jednim samoglasnikom? Fine Corinthian Leather: jam od četiri akorda. Porter-Hayes: ovo se završilo sa zvukom koji je neka vrsta kvazi Staxa pa sam je nazvao po njihova dva najveća autora. AbaDabA: čitao sam „Bili Batgejt” od E. L. Doktoroua i odlučio da ovu nazovem po liku koji je desna ruka Dača Šulca. |
|
