|
Dobitnik nagrade Grammy, trubač, kompozitor i vođa benda Wallace Roney je jedan od najuzbudljivijih i najinovativnijih muzičara na stvaralačkoj muzičkoj sceni. Njegovo besprekorno umeće i žeđ za istraživanjem i rušenjem granica muzike dovela je do saradnje sa raznovrsnim umetnicima kao što su Art Blakey, Miles Davis, Carole King, Ornette Coleman, Sonny Rollins, Prince, Herbie Hancock, Mos Def, Randy Weston, Abdulah Ibrahim, Stevie Wonder, Joni Mitchell i mnogi drugi. On je jedan od malobrojnih muzičara svoje generacije koji je naučio i usavršio svoj zanat u direktnoj vezi sa majstorima jazza. Nastavlja da radi na razvoju novih koncepata u jazzu i smatra se jednim od lidera budućeg toka jazz muzike.
Wallace Roney stiče poštovanje i divljenje svojih kolega, i starijih od njega, od svoje šesnaeste godine. Bio je sastavni deo bendova pored muzičara kao što su Art Blakey, Elvin Jones, Philly Joe Jones, Walter Davis Jr, Herbie Hancock, Tony Williams, Jay McShann, David Murray i McCoy Tyner; kao i solista sa imenim među kojima su Ornette Coleman, Sonny Rollins, Curtis Fuller, Carole King, Joni Mitchell i Dizzy Gillespie, da pomenemo samo neke. Još od početaka njegove karijere profesionalnog muzičara bio je jedan od najpopularnijih sajdemenau muzičkoj industriji i jedan je od malobrojnih muzičara svoje generacije koji je naučio i usavršio svoj zanat u direktnoj vezi sa majstorima jazza.
1989, i ponovo 1990. godine, Wallace je, po anketi kritičara časopisa Down Beat, izglasan za najboljeg trubača kojeg treba videti. Miles Davis je bio Wallacov mentor pošto je imao priliku da ga čuje tokom gala nastupa povodom proslave njegovog rođendana u Carnegie Hallu, 1983. godine. Njihova saradnja je dosegla vrhunac kada je Miles odabrao Wallaca da zauzme mesto pored njega na bini na istorijskom nastupu u Montreu 1991. godine. Posle Milesove smrti, Herbie Hancock, Ron Carter, Wayne Shorter, Tony Williams i Roney osnivaju bend sa kojim odlaze na svetsku turneju u počast velikanu.
Nastavlja da radi na razvoju novih koncepata u jazz-u i smatra se jednim od lidera budućeg toka jazz muzike.
Ovaj zadivljujući trubač stvara spoj bebop tendencija Parker/Dizzy ere sa savremenijim jazz-fusion zvukom Milesa Davisa.
Posle nekoliko godina neprekidnog poređenja sa Milesom Davisom, Wallace Roney je definitivno prerastao u jazz gorostasa po sopstvenim zaslugama. Zvuk njegove trube je nepograšiv – prelepo mračan i setan u donjem registru, jasan i rezonantan u višim tonovima… Wallace Roney Quintet je jedan od najprogresivnijih aktivnih sastava na jazz sceni – njihovo izdanje za Warner Bros početkom ove godine predstavlja primer penušavog bopa i odlične balade, vođenih Ronijevim plamom imporvizacije i inovativne kompozicije (PhildelphiaCityPaper.Net)
-Osećam da je moja muzika uvek odavanje počasti Milesu pošto definitivno nosi njegov pečat. Bio mi je kao otac i nikada nisam bežao od njegovog uticaja. |
Antoine Roney svira tenor i sopran saksofon. Jedan je od najupečatljivijih muzičara svoje generacije. U njegovoj muzici prisutan je visok nivo kreaktivnosti kojom utire nove društveno-političke, duhovne i metafizičke puteve. Njegov izvođački stil na saksofonu je prelepo apstraktan, ali ne na uštrb tradicije. Antoine je sarađivao sa velikanima jazza kao što su Donald Byrd, Jackie McLean, Clifford Jordan, Ted Curson, John Patton, Rashied Ali, Arthur Taylor, Jesse Davis, Ravi Coltrane, Michael Carvin, Wallace Roney, Cindy Blackman, Freddie Hubbard, Geri Allen, Chick Corea i Elvin Jones a objavio je 5 albuma kao vođa benda. Trenutno je član Wallace Roney Quinteta, koji vodi njegov brat trubač, a pored toga bavi se i svojim projektima u okviru kojih putuje i snima po autohtonim predelima Afrike. |
Kubanski pijanista Aruan Ortizje stekao formalno obrazovanje iz violine i klavira, tako da njegovi uzori reflektuju Baha, Mocarta i Lista, kao i tradicionalnu afrokubansku muziku i muziku jazz velikana Buda Powella, Arta Tatuma i Theloniousa Monka. Pošto je dobio nagradu za najbolju kubansku kompoziciju na Simpozijumu kubanske muzike na Jamajki 1995, i posle snimanja u Španiji, nagrađen je nizom stipendija za studije klasičnog klavira na Profesionalnom konzervatorijumu u Vilaseki, Španija, a jazz klavira kod Joanne Brackeen i Danila Péreza u školi Berklee College of Music u Bostonu. U Sjedinjenim Državama je svirao sa muzičarima kao što su Wallace Roney, Roy Hargrove, Stefon Harris, Lionel Lueke, Eric McPherson, Jane Bunnett i Jerry Bergonzi, i dobio mnoga priznanja u Evropi. Pored sopstvenih projekata, tria i kvarteta, Aruan takođe radi i kao asistent profesora na Berklee College of Music, i drži radionice i klinike iz jazz i kubanske muzike na raznim univerzitetima u Americi. |
Sin jazz saksofoniste, basista Rashaan Carter je još kao srednjoškolac bio član vašingtonske jazz zajednice, svirajući u lokalima kao što su Blues Alley, Twins, HR-57 i Bohemian Caverns. Još pre završetka škole nastupao je sa imenima kao što su Gary Thomas, Roy Hargrove i Stefon Harris, i sa braćom Rolandom i Russellom svirao u trio postavi po Vašingtonu. Kao svoje najveće uzore navodi Paula Chambersa, Reja Browna, Davea Hollanda i Rona Cartera. |
Sa samo 17 godina, Kush Abadey je uspešan bubnjar, vođa benda i kompozitor. Kush je odrastao u muzičkoj porodici tako da mu je ineresovanje za sviranje došlo sasvim prirodno. Njegov otac, Nasar Abadey, svira bubnjeve već 30 godina, i učinio ih je ključnim elementom u životu mladog Kusha. Kush je delio binu sa nekima od najboljih muzičara kao što su Wallace Roney, Gary Thomas, Antoine Roney, Joe Ford, James King, Ameen Saleem, Kris Funn, Tim Warfield, Barry Harris, Buck Hill, Russell Kirk, Benito Gonzalez i Keter Betts, da navedemo samo neke. Godine 2004. Kush je otvorio All-Star koncert povodom proslave rođendana Duka Ellingtona u Lincoln teatru. Na proleće 2005. godine Muzička škola Levine pozvala je Kusha da svira za njihovu godišnju manifestaciju za sakupljanje donacija, tribjut za doktora Billy Taylora održan u Mellon Hallu u Vašingtonu. Godine 2005. Kush je predvodio jazz quartet u teatru Public Playhouse u Merilendu, u programu za prosvetne donacije pod nazivom „Jazz on a Sunday Afternoon”. U centru za izvođačke umetnosti Atlas održana su dva koncerta na kojima je nastupao Kushov bend GYROSCOPE. Jedan za H Street Main Streets i drugi koncert benda u kojem su nastupili otac i sin, rame uz rame, na vašingtonskom Duke Ellington Jazz Festivalu. Kush je studirao jazz improvizaciju kod Jeffrija Chappelle i perkusije kod Toma Teaslija u Muzičkoj školi Levine. Dobitnik je fonda Laurel, gde je nastupao pre svega kao solista, u raznim projektima društvenokorisnog rada, približavajući muziku onima koji nemaju mogućnosti da posećuju koncerte uživo, kao i publici na Millennium stejdžu Kennedy centra. Drugom prilikom Kush je pozvan da nastupi na istom stejdžu sa svojim quintetom, što je dokumentovano i može se videti u arhivi Kennedy centra na njihovom vebsajtu. Jedan od najvećih uspeha svakako je činjenica da je Kush najmlađi ikada umetnik izabran za Stratmorov program „Artist-in-Residence” za izvođače i kompozitore. Nedavno je Kushu ponuđena puna stipendija za Summer Jazz Workshop Berklee koledža za muziku u Bostonu, Masačusets, gde je dobio četvorogodišnju punu stipendiju za ovu školu na jesen 2009. Kush je trenutno na završnoj godini studija na Međunarodnoj akademiji Griggs univerziteta. Pre toga je završio „Suitland” srednju školu za izvođačke i vizuelne umetnosti u Okruga Princ Džordž u Merilendu, na smeru za klavir, gde je bio član i koncertnog hora i jazz benda škole. Kush gaji veliku ljubav prema muzici, posebno afričkoameričkoj klasičnoj muzici – poznatijoj kao jazz. Njegova želja je da bude aranžer, producent i da se bavi prosvetnim radom u budućnosti. |
|
|
