|
Saksofonista Chris Potter pomera granice saksofona od svog dolaska na jazz scenu. Potter je formirao band Underground kao sredstvo za svoja istraživanja u oblasti improvizacije i kompozicije. Iako je ovaj bend kratko na sceni, pokazao se kao jedan od najzanimljivijih i najdalekosežnijih sastava ovde. Novi album, Follow the Red Line, prikazuje bend u svom elementu – nastupu uživo u čuvenom lokalu Village Vanguard – i predstavlja nastavak njihovog prethodnog izdanja, Underground (Sunnyside 2006). Bend uživa podršku mladih snaga Craiga Taborna (klavijature), Adama Rogersa (gitara) i Natea Smitha (bubnjevi). Ovaj album može da posluži kao savršeni prikaz Potterovog majstorstva kao kompozitora i kao izvođača. Rođen na Novu 1971. godinu u Čikagu, odakle se ubrzo seli u Kolumbiju, Južna Karolina, ovo čudo od deteta počelo je da se igra sa gitarom i klavirom kada mu je bilo svega tri godine. Sa deset je počeo da svira alt saksofon, a imao je prvi jazz nastup kada je imao 13. Međutim, njegovo eklektično obrazovanje zapravo je počelo samostalnim istraživanjem zbirke ploča njegovih roditelja. Svega je bilo u ovoj kolekciji – od Baha do Šenberga, od gamelanske muzike do Beatlesa – a Chris je sve to žudno izučavao, pri čemu su ga posebno privlačili albumi Milesa Davisa i Davea Brubecka. Kada je legendarna pianistkinja Marian McPartland prvi put čula Chrisa koji je tada imao 15 godina (susret koji će mu doneti potpisivanje ugovora sa izdavačkom kućom Concord Records 1994. godine), rekla je njegovom ocu da je on spreman da se otisne na put sa sastavom kao što je bio Woody Hermanov. Ali školovanje je predstavljalo prioritet, i kada je završio školu, Chris je već svirao alt, tenor i sopran saksofon, bas klarinet i alt flautu. Sa 18 Potter se seli u Njujork da uči na New School, a zatim i Manhattan School of Music. Tamo je uspostavio trajno prijateljstvo sa jednim od svojih profesora, pianistom Kennijem Wernerom, sa kojim će kasnije osnovati duet. Takođe se ponovo povezao i sa velikim trubačem Redom Rodnijem, sa kojim je ranije svirao na jazz festivalu u Kolumbiji. Proveo je četiri značajne godine sa Rodnijem, negujući svoje veštine pored ovog bebopera teške kategorije, sve do neposredno pred Redovu smrt 1994. godine. Završivši studije na Manhattan školi 1993. Godine, Potter je započeo dugu seriju aktivnosti kao sideman sa vrhunskim imenima kao što su Mingus Big Band, Paul Motion, Ray Brown, Jim Hall, James Moody, Dave Douglas, Mike Mainieri i mnogi drugi. Posle snimanja za Concordovo izdanje Mariane McPartland iz 1993. godine, za album In My Life, smeli saksofonista je postao iznenađujući član Concordovog stada, na kraju snimivši pet CD-a za ovu kuću, kao i već pomenuti duet sa Wernerom. Njegov poslednji CD za Concord, Vertigo iz 1998, nazvan je jednim od deset najboljih CD-a od strane Jazziza i The New York Timesa. Chris je takođe svirao i na zlatnom albumu Two Against Nature Steelija Dana koji je nominovan za Grammy nagradu, i svirao na njegovoj turneji 1994, što je ovekovečeno na CD-u uživo snimljenom u Americi, Alive in America. Potter je dobio i sopstvenu nominaciju za Grammy u kategoriji Najbolji instrumentalni jazz solo za svoj rad sa Pink Elephant Magic Joanne Brackeen, i najmlađi je dobitinik ikada koji je primio godišnju nagradu Danish Jazzpar Prize. Iako je puno nastupao sa neverovatnim basistom/kompozitorom Davom Hollandom i u raznim sastavima, Potter je tih iskustava mislim da ne bih bio spreman da radim ovo što sada radim.” – kaže Chris.
Izabrana diskografija: Presenting Chris Potter (1994); Concentric Circles (1994); Sundiata (1995); Pure (1995); Moving In (1996); Unspoken (1997); Vertigo (1998); Gratitude (2001); Traveling Mercies (2002); Lift: Live At The Village Vanguard (2004); Underground (2006); ”Follow the Red Line: Live at the Village Vanguard” (2007); ”Chris Potter 10: Song For Anyone” (2007); ”Ultrahang” (2009)
„Chris Potter je snažna sila u svetu modernog jazza. Njegov rad u bendovima kolega i sopstvenim grupama pokazuje široku lepezu uzora, od kojih su neki duboko ukorenjeni u tradiciju jazza, a drugi potiču od skorašnjih popularnih trendova ili klasične muzike XX v. Bez obzira na konteks, Potterova virtuoznost i osećaj za ansambl omogućavaju njegovoj umetnosti da napreduje i buja u ovkiru grupe. Ovih 15-ak albuma predstavljaju tek delić Potterove karijere, ali svaki označava jedan važan korak u njegovom razvoju kao majstora saksofona.” (Jacob Teichroew). |
Adam Rogers je amerčki gitarista koji se bavi post bopom, savremenim jazzom i klaskčnom muzikom. Rogers je imao plodnu i obimnu studijsku istoriju tokom koje je svirao na preko 150 komercijalnih izdanja. Trenutno je član sastava Chris Potter Unerground pored toga što vodi i svoje grupe. Bio je osnivački član i kolider eklektične grupe Lost Tribe. Takođe je nastupao i snimao sa umetnicima kao što su Michael Brecker, Cassandra Wilson, Walter Becker, Norah Jones, John Patitucci, Paul Simon, John Zorn i Regina Carter, između ostalih. On je svestrani izvođač koji pokriva mnoge oblasti muzike, ali je najpoznatiji po svom radu na polju modernog jazza. |
Craig Taborn je američki klavijaturista i kompozitor. Svira klavir, klavijature i Moog sintisajzer. Taborn se uglavnom bavi jazzom, iako svira i dark ambient i tehno muziku. Taborn je postao poznat kao član benda saksofoniste Jamesa Cartera – njegov se doprinos može čuti na albumima The Real Quietstorm (1994) i Conversation with the Elders (1996). Godine 1995, diplomirao je na Mičigenskom univerzitetu sa diplomom iz opšteg obrazovanja. Tokom devedesetih sarađivao je i sa umetnicima kao što su Mat Maneri (Blue Deco, 2000), Roscoe Mitchell, Nate Smith, Gerald Cleaver, Lotte Anker, Dave Binney, Wayne Krantz, Adam Rogers i drugi, a vodio je i sopstveni trio. Prvu deceniju XXI v. provodi svirajći u SAD-u sa Timom Bernom (The Shell Game, 2001), u trio postavi sa Susie Ibarra (Songbird Suite, 2001. i Folkloriko (2004). 2002. godine sarađuje sa Daveom Douglasom (Freak in), Hughom Raginom i norveškim basistom Eivindom Opsvikom, Martijem Ehrlichom 2003, Drewom Gressom 2004, i Chrisom Potterom (Underground, 2005). Sarađivao je sa mnogim muzičarima među kojima su Chris Potter, Nate Smith, Gerald Cleaver, Lotte Anker, Drew Gress, James Carter, David Binney, Wayne Krantz, Adam Rogers, David Torn, Tim Berne, članovi sastava The Bad Plus, a bio je i član Susie Ibarra Trio. |
Ira Nathaniel ”Nate” Smith je američki bubnjar, klavijaturista, kompozitor, tekstopisac i producent. Rođen je 14. de cembra 1974. u Čisapiku, Virdžinija. Pokazao je svoj talenat za muziku kada je imao 11 godina, pošto je u roditeljskoj garaži iskopao bratov komplet bubnjeva. Dobio je stipendiju za izvođačke studije perkusija na Univerzitetu „James Madison”, gde je stekao diplomu iz medijskih umetnosti i dizajna. Posle koledža, dobija poziv da nastavi studije na Univerzitetu Komonvelta Virdžinije kao član programa za stipendiranje Fondacije Carpenter. Dok je bio na koledžu, velika jazz pevačica Betty Carter pozvala je Nata da učestvuje u njenom renomiranom Jazz Ahead programu, čiji je spisak bivših polaznika impresivan: Jason Moran, Cyrus Chestnut, i Jacky Terrasson, između ostalih. Na diplomskim studijama na Univerzitetu Komonvelta Virdžinije upoznao je legendarnog jazz basistu i kompozitora Dave Hollanda sa kojim je i nastupao. Nastavio je povremeno da nastupa sa njim još nekoliko godina, da bi se 2003. godine priključio njegovom kvintetu (dobitnik nagrade Grammy) i big bendu. Neposredno potom, Nate se pridružuje grupi saksofoniste Chrisa Pottera, Chris Potter Underground. Od tada je Nate nastupao odonosno snimao sa umetnicima među kojima su Jason Moran, Joshua Redman, Stefon Harris, Emily King, Patricia Barber, Adam Rogers, Craig Taborn, Scott Colley i mnogi drugi. Kao uspešan tekstopisac i producent, Nate je sarađivao sa Michaelom Jacksonom i Teddijem Rilijem na pesmi „Heaven Can Wait” na albumu Invincible gospodina Jacksona. Nedavno je osnovao sopstvenu produkcijsku kuću, Waterbaby Music, Inc., i izdao svoj prvi maksi singl, Workday: Waterbaby Music, Vol. 1.0. Za više informacija o produkcijskom i autorskom radu gospodina Smitha posetite www.waterbabymusic.com. Nate Smith trenutno živi i radi u Njujorku. |
|
|
