Cenjeni pedagog koji trenutno drži profesuru na Muzičkom koledžu Berklee. Među Petersonovim štićenicima su tako perspektivni novi bubnjari njujorške scene kao što su Ari Hoenig, E.J. Strickland, Justin Faulkner, Rodney Green, Vince Ector, Jonathan Blake, Dion Parsons i Mark Whitfield Jr. Drži i klinike i promoviše Mapex Drums, Vic Firth Sticks, Axis Pedals kao i Bosphorus Cymbals, gde je dizajnirao njihovu poslednju liniju činela zgodno nazvanu The Oracle.
Peterson je učio kod majstora bubnjeva Michaela Carvina na Univerzitetu Rutgers. Godine 1983, susreće Blakija, koji poziva Petersona da bude drugi bubnjar u njegovom big bendu za nastup na Boston Globe festivalu. Ralph nastavlja u Jazz Messenger big bendu sve do Blakijeve smrti 1990. Peterson ozbiljno shvata čast i odgovornost koju nosi titula "poslednjeg bubnjara Messengersa", odajući poštu Blakey na svom albumu iz 1993. za Blue Note, pod nazivom Art. "To što me Art Blakey odabrao je više od neke plakete kojom bih se razbacivao," kaže on, "to je nešto što se stvarno trudim da opravdam." (Petersonova najnovija otkrića su dva studenta na Berkliju, klarinetista Felix Pelkli i basista Norishida Shiota, koje namerava da prikaže u svom predstojećem Fo’tet projektu).
Rođen 20. maja 1962. u Plesnntvilu, Nju Džersi, Peterson je prvi put seo za bubnjeve sa tri godine. Kao što je rekao magazinu Jazziz: "Verujem da sam bio predodređen da postanem bubnjar," kaže on. "Na početku sam svirao u podrumu, uz ploče Jamesa Browna, i grupe Earth Wind & Fire i Parliament- Funkadelic, kod kojih je bit bio moćan i nepatvoren. Želeo sam da sviram od kad sam video Sonnija Payna sa orkestrom Count Basie Orchestra kada sam imao 13 godina. Ali moja jazz interpretacija nije otišla daleko od albuma Primal Scream Maynarda Fergusona dok nisam završio srednju školu. Nisam ja dete jazza. Ja sam dete funka koje je prošlo kroz kraljevstvo fjužna Georga Duka i Stanlija Clarka."
Na Unverzitetu Rutgers, pod budnim okom Michaela Carvina, učio je o imenima kao što su Art Blakey, Philly Joe Jones, Max Roach, Elvin Jones i Tony Williams. Na početku studija, počeo je da nastupa redovno sa triom pijaniste Waltera Davisa Jr. Kako se priseća pred jazz piscem Tedom Pankenom, "Walter me je naučio tradiciji Buda Powella i Theloniousa Monka, i kako da sviram trio na trougli način, ne tako što bas i bubnjevi postavljaju tepih, nego uvek kao trostrani razgovor, sa onim što dobijaš i dijalogom i konverzacijom između svih delova ansambla. Takva je bila muzika kad sam sa 17 svirao u Birdovom bendu i ja nastavljam tu tradiciju." Posle nastupa sa Walterom Davisom Jr., Petersona regrutuje Blakey za svoj big bend sa dva bubnjara. "Art je postao moj idol ne samo kao bubnjar, nego i kao vođa benda i modelar ljudi," rekao je Pankenu.
Peterson se pojavio na jazz sceni sredinom 80-tih sa Out of the Blue, bendom mladih nada koje je sastavio Blue Note Records. Snimio je tri albuma sa ovom grupom – 1985. Out of the Blue, 1986. Inside Track i 1986. Live at Mt. Fuji. Posle toga, tokom 80-tih, radio je u bendovima pod vođstvom muzičara kao što su Branford Marsalis, David Murray, Craig Harris, James Spaulding, Roy Hargrove, Jon Faddis, Dewey Redman i Terence Blanchard i Donald Harrison. Kao vođa sopstvenog benda debitovao je 1988. godine sa albumom Triangular za Blue Note, a slede album V koji izlazi iste godine, Fo’tet predstavlja 1990, 1991. dolazi album Volition, 1992 Ornetteology, a 1993 Art.
Tokom 1990-tih, Peterson svira kao prateći muzičar u bendovima muzičara kao što su Jack Walrath, Craig Handy, Charles Lloyd, Kip Hanrahan Bheki Mseleku, Courtney Pine, Steve Coleman, George Colligan, Stanley Cowell, Mark Shim i Betty Carter, dok istovremeno objavljuje dva albuma za Evidence: The Reclamation Project iz 1994. i Fo’tet Plays Monk 1995. Sledeće decenije objavljuje niz albuma za Criss Cross – 2001. The Art of War, 2002. Subliminal Seduction, 2003. Test of Time i 2004. Fo’tet Augmented – kao i dva albuma 2000. za britansku izdavačku kuću Sirrocco: Back to Stay (sa Michaelom Breckerom) i Triangular 2 (sa pijanistom Davom Kikoskijim i basistom Geraldom Cannonom). Pored grupa Unity Project, The Fo’tet i njegovog Quinteta, gde svira trubu (snimaju kasnije ove godine), Peterson vodi i trio u čijim redovima su takve zvezde kao što su The Curtis Brothers (Luques i Zaccai), Orrin Evans i mlado čudo Victor Gould kao i električnu grupu u sa saksofonistom Craigom Handijem i gitaristom Davom Strykerom. |