Dave Douglas, truba
Marc Ribot, gitara • Susie Ibarra, bubnjevi
Niz od dvanaest kratkih kompozicija od kojih svaka nosi ime jednog meseca u godini na italijanskom. Kompozicije sa albuma New Sanctuary izlaziće jednom mesečno tokom godine 2016.
Sanctuary, kompozicija u dugoj formi na 2 CD-a za improvizatore koju sam napravio podstakla je stvaranje okteta u seriji od 16 kompozicija koje nagoveštavaju različite pravce improvizacije. Konstrukcija albuma Sanctuary direktno je inspirisana pričom o izgradnji katedrale Duomo Filipa Brunelčija u Firenci. Album zadržava vezu sa Italijom u dizajnu i koncepciji.
New Sanctuary je svojevrstan način pisanja muzike za improvizatore. Svaka kompozicija je dugačka jedan red notnog sistema, tako da cela svita stane u 12 redova tj. na jedan list papira. Ovakav način komponovanja podstiče izvođače da maksimalno razviju svaku pojedinačnu ideju/kompoziciju i da svežim individualnim pristupom razviju muziku u nove smerove. Svako izvođenje predstavlja novi izazov improvizatoru da nađe nove pristupe zadatoj temi i da ga razvije u nove još neiztražene pravce.
Marc Ribot je gitarista kojeg slušam već dugo. Bilo da je sa Tomom Waitsom ili Donom Byronom ili Johnom Zornom, Marcov teksturni jezik je uvek bogat i fascinantan. Pozvao sam Marca da svira na albumu Freak In pre nekoliko godina. Drago mi je što sam ponovo sa njim na albumu New Sanctuary.
Susie Ibarra je podjednako darovita kao teksturni kolorista. Susie je svirala na albumu El Trilogy, sviti koju sam napisao za plesnu kompaniju „Trisha Brown Dance Company”. Pored bubnjeva, Susie takođe svira filipinske udaračke instrumente poznate pod nazivom „kulintang”. Ona ovde na veoma efektan način koristi mikrotonski podešena zvona.
Ovaj sešn mi je takođe pružio priliku da upotrebim čitav splet prigušenja i tehnika ekstenzije na trubi. Prvi put na ploči koristim aluminijumsku foliju na levku trube, što se može čuti na prvoj numeri sa sešna. I Ribot je doneo svoju trubu na sešn koja se povremeno čuje uz zvuk gitare. Susie Ibarra kaže da i ona ima ambiciju da postane trubač, iako nije svirala trubu na ovom sešnu.
(Dave Douglas)
DAVE DOUGLAS
Dave Douglas je plodan trubač, kompozitor i pedagog iz Njujorka.
Njegovi jedinstveni doprinosi improvizovanoj muzici doneli su mu izuzetna priznanja, među kojima su stipendija „Guggenheim Fellowship”, nagrada „Aaron Copland” i dve nominacije za nagradu „Grammy”. Douglas komponuje za nekoliko jedinstvenih anasambala sa kojima trenutno aktivno radi, uključujući i njegov novi kvintet; Keystone, električni sekstet; i Sound Prints koji vodi zajedno sa saksofonistom Joom Lovanom.
Njegov novi kvintet je izdao svoj debi album, Be Still, u septembru 2012. godine sa pevačicom Aoife O’Donovan, koja je prvi vokalni izvođač kojeg Douglas ima na ploči. Ovaj album je naišao na odobravanje kritike – New York Times ga je najavio kao „predivan i kontemplativan”, a Fred Kaplan u časopisu Stereophile je proglasio da odavno nije čuo da neko tako dobro zvuči na ploči među novim albumima.”
Sledeći album, Time Travel, izašao je u aprilu 2013. godine. Na njemu, Troy Collins piše za AllAboutJazz.com: „kvintet se diže u visine …nesputan tematskim obzirima, Douglas demonstrira svoju sveobuhvatnu estetiku, otkrivajući veliki kapacitet ekpresivnosti.” Zajedno sa novim albumom sa sekstetom pod nazivom Pathways, Be Still i Time Travel su izašli u paketu sa DVD-jem na kojem su se našli video snimci iz studija, spotovi kao i neobjavljene kompozicije i isečci što je sve objavljeno kao u okviru kompleta u čast 50-og rođendana u septembru 2013. godine.
Od 2005. godine, Douglas vodi svoju izdavačku kuću, Greenleaf Music, gde izdaje svoje albume kao i albume drugih umetnika koji pripadaju jazz idiomu. Svojim prijateljskim pristupom i inovativnom praksom, i dalje dokazuje da je pionir među etiketama koje vode umetnici.
Douglas je zauzimao nekoliko pozicija kao edukator i impresario. Od 2002. do 2012. godine, bio je umetnički direktor Radionice za jazz i kreativnu muziku u umetničkoj školi The Banff Centre u Kanadi. Suosnivač je i direktor Festivala nove muzike za trubu (Festival of New Trumpet Music), koji je svoju desetogodišnjicu obeležio 2012. Godine 2013, počeo je svoju drugu godinu na mestu Međunarodnog jazz umetnika rezidenta (International Jazz Artist in Residence) na Kraljevskoj muzičkoj akademiji (Royal Academy of Music) u Londonu i pokrenuo svoju jazz radionicu, koja je posvećena obogaćivanju muzičkih iskustava mladih izvođača.
„Dave Douglas je nenametljivi kralj nezavisnog jazza, uzor samostalne odvažnosti, inicijative i umetničke slobode.” – Frank Alkyer, izdavač, Down Beat
(http://www.davedouglas.com ; http://www.greenleafmusic.com)
MARC RIBOT
Marc Ribot (Mark Ribou) je rođen u Njuarku, Nju Džerzi, 1954. godine. Kao tinejdžer, svirao je gitaru u raznim garažnim bendovima dok je učio sa svojim mentorom, haićanskim klasičnim gitaristom i kompozitorom Frantzom Casseusom. Pošto se preselio u Njujork 1978, Ribot je bio član soul/punk grupe Realtones, a od 1984. do 1989. Lounge Lizards Johna Lurija. Između 1979. i 1985. Ribot je takođe radio kao prateći muzičar sa imenima kao što su Brother Jack McDuff, Wilson Pickett, Carla Thomas, Rufus Thomas, Chuck Berry, i mnogi drugi.
Časopis „Rolling Stone” ističe da je „gitarista Marc Ribot pomogao Tomu Waitsu da usavrši jednu novu, čudnu vrstu amerikana stila na albumu „Rain Dogs” iz 1985, a od tada, postao je prava gitarska adresa za sve vrste muzičkih avantura u oblasti roots muzike: Robert Plant i Alison Krauss, Elvis Costello, John Mellencamp“. Pored toga snimao je sa muzičarima kao što su Soloman Burke, Neko Case, Diana Krall, Beth Orton, Marianne Faithful, Arto Lindsay, Caetano Veloso, Laurie Anderson, Susana Baca, McCoy Tyner, The Jazz Passengers, Medeski, Martin & Wood, Cibo Matto, Jamaaladeen Tacuma, James Carter, Vinicio Capposella (Italija), Auktyon (Rusija), Vinicius Cantuaria, Sierra Maestra (Kuba), Alain Bashung (Francuska), Marisa Monte, Allen Ginsburg, Madeleine Peyroux, Sam Phillips, i u skorije vreme Joe Henry, Allen Toussaint, Norah Jones, Akiko Yano, The Black Keys, Jeff Bridges, Jolie Holland, Elton John/Leon Russell i mnogi drugi. Ribot često sarađuje sa producentom T Bone Burnettom, najzapaženije na albumu Alison Krauss i Roberta Planta „Raising Sand” koji je ovenčan Grammy nagradom, i redovno sarađuje sa kompozitorom Johnom Zornom.
Marc je objavio preko 20 albuma pod svojim imenom tokom tridesetpetogodišnje karijere, istražujući sve, od pionirskog jazza Alberta Aylera sa njegovom grupom „Spiritual Unity” (Pi Recordings), do Kubanskog son montuna Arsenija Rodrigueza sa dva izdanja koja su naišla na oduševljenje kritike za Atlantic Records pod nazivom „Marc Ribot Y Los Cubanos Postizos”. Njegov avant power trio/post-rock bend, Marc Ribot’s Ceramic Dog (Pi Recordings), nastavlja stopama njegovih ranijih eksperimentalnih no-wave/punk/noise grupa Rootless Cosmopolitans (Island Antilles) i Shrek (Tzadik). Među Marcovim solo albumima su „Marc Ribot Plays The Complete Works of Frantz Casseus” (Les Disques Du Crepuscule), „John Zorn’s The Book of Heads” (Tzadik), „Don’t Blame Me” (DIW), „Saints” (Atlantic), „Exercises in Futility” (Tzadik), a njegov najnoviji „Silent Movies” izdat 2010. godine za Pi Recordings časopis Village Voice opisuje kao „skoro remek delo melanholije” i završio je na nekoliko top lista 2010. među kojima je LA Times, i naišao na pohvale kritike sa svih strana.
Godine 2013. izašao je album „Your Turn” (Northern Spy), juniorski poduhvat Ribotovog post-rock/noise trija Ceramic Dog, a 2014. godine monumentalno izdanje: „Marc Ribot Trio Live at the Village Vanguard” (Pi Recordings), koje svedoči o Marcovom prvom hedlajnu i povratku Henrija Grimesa u ovaj istorijski lokal 2012. koji se već našao na top listama za 2014. godinu uključujući časopis Downbeat Magazine i NPR’s 50 Favorites.
Marc je svirao muziku za filmove kao što su „The Kids Are All Right”, „Where the Wild Things Are”, „Walk The Line (Mangold)”, „Everything is Illuminated” i „The Departed” (Scorcese).
Takođe je komponovao i autorsku muziku između ostalog za francuski film „Gare du Nord” (Simon), PBS dokumentarac „Revolucion: Cinco Miradas”, film „Drunkboat”, u kojem igraju John Malkovich i John Goodman, dokumentarni film Grega Feldmana pod nazivom „Joe Schmoe”, igrani film režisera Joa Brewstera pod nazivom „The Killing Zone”, i plesne kompozicije „In as Much as Life is Borrowed” čuvenog belgijskog koreografa Wima Vandekeybusa, „Altogether Different” Yoshiko Chume. Marc je trenutno na turneji sa gitarskom kompozicijom za film „Mališan” (The Kid) Čarlija Čaplina, koju je poručio Njujorški gitarski festival (NY Guitar Festival) i koja je premijerno izvedena u januaru 2010. godine u Merkin holu, kao i program novih aranžmana muzike iz klasika crnog talasa po narudžbini festivala „New School Noir Arts Festival” 2011. godine.
Godine 2009, Marc je imenovan za kustosa i muzičkog direktora festivala „Century of Song Festival” te godine, u okviru Rurskog trijenala u Nemačkoj. Ovaj niz koncerata doveo je do novih saradnji sa Iggy Popom, Mariannom Faithfull, Davidom Hidalgom iz grupe Los Lobos, majstorom kahona Juanom Medranom Cotitom, Carlom Bozulich i Tineom Kindermann.
Marcovi talenti su prikazani i u velikom simfonijskom orkestru. Kompozitor Stewart Wallace je napisao Gitarski končerto sa orkestrom posebno za Marca. Ova kompozicija je premijerno izvedena sa Nacionalnim simfonijskim orkestrom (National Symphony Orchestra) u Vašingtonu u julu 2004. godine, a izvedena je i na festivalu „The Cabrillo Festival” u Santa Cruzu u avgustu 2005. godine.
Marc trenutno gostuje sa nekoliko projekata među kojima su Marc Ribot Trio, free jazz grupom u kojoj je legendarni basista Henry Grimes i Chad Taylor na bubnjevima, njegov power trio Ceramic Dog sa basistom Shahzadom Ismailijem i bubnjarom Chesom Smithom, filadelfijski soul se susreće sa harmolodikom Ornette Coleman u grupi The Young Philadelphians sa Jamaaladeenom Tacumom i Calvinom Westonom, i sa bendom Caged Funk, projektom funk aranžmana muzike Johna Caga gde svira Bernie Worrell, čuveno ime grupe Parliament Funkadelic.
SUSIE IBARRA
Ibarra je poznata po svom inovativnom stilu i kulturnom dijalogu kao kompozitor, improvizator, perkusionista i humanitarac. Interesuje je presek tradicije i avangarde i kako to utiče i inspiriše interdisciplinarnu umetnost, obrazovanje i javne usluge. Ibarra stvara živu muziku koja uvlači čoveka u svoj svet i koja istražuje na polju ritma, domorodačkih običaja i interakcije sa prirodom.
Susie Ibarra je umetnik proizvođača bubnjeva Yamaha, Vic Firth i Paiste. Stipendista je TEDSenior-a za 2014. godinu i član nastavnog kadra Koledža Bennington. Predaje udaračke instrumente i izvođenje i radi u Centru za unapređenje javne akcije (Center for Advancement in Public Action), gde se zalaže za ljudska prava, proširenje jednakosti među ženama i devojkama i ponovnu izgradnju gradova pomoću umetnosti. (Rebuilding Cities with the Arts).
Među njenim novijim radovima su:
Mirrors and Water, zvučna instalacija po narudžbini za „Ai WeiWei’s Circle of Animals” u odeljku „Sculpture Trail” Nacionalnog muzeja umetnosti divljine (National Museum of Wildlife Art), Džekson, Vajoming, 1. Jul-11.oktobar 2015; Circadian Rhythms, po porudžbini za Dan Zemlje 2013. godine u institutu RPI EMPAC inspirisan endogenim ritmovima za 80 perkusionista i 8.1 suraund zvuk snimaka biblioteke „Macaulay”; The City, u okviru projekta „Radio Radiance” po narudžbini za Njujorški hor mladih (Young Peoples Chorus of NYC); We Float, iz 2014. godine po narudžbini Muzičkog festivala Ecstatic sa kantautorkom Mirah, zvučno prepričavanje istraživanja svemira; I The Cotabato Sessions, digitalni muzički film i album u saradnji sa režiserom Joelom Quizonom i Danonganom Kalanduyanom, koji nosi titulu umetnika nacionalnog nasleđa, a koji govori o porodičnom nasleđu gong-chime muzike jedne porodice iz Mindanaoa, Filipini, 2014; Digital Sanctuaries, u saradnji sa kubansko-američkim kompozitorom/perkusionistom Robertom Rodriguezom, interaktivnim dizajnerom Shankarijem Muralijem i stručnjakom za kompjutersku nauku Rommelom Ferijem, modularna muzička aplikacija za hodanje koja pravi novu mapu grada sa skrovištima muzike koja je nedavno instalirana u Njujurku i Pitsburgu. Projekat Digital Sanctuaries je nastao pod pokroviteljstvom Kulturnog saveta Donjeg Menhetna (Lower Manhattan Cultural Council), organizacije „New Music USA”, Nacionalne zadužbine za umetnosti (National Endowment for the Arts), „Artplace America” i „The City of Asylum”, Pitsburg 2013. i 2014. godine.
2012. Londonski olimpijski festival (London Olympic Festival) BT River of Music, svetska premijera Binalig Blues sa Arun Ghosh Arkestra Makara (novim pan-azijskim orkestrom); Moon Over Still Waters of a Lost Road (elektro-akustična muzika za arapski ansambl u Bayyati-ju sa stihovima Yusefa Komunyakaa), svetska premijera sa projektom „Visiting Tarab Project” sa Tarekom Atouijem po narudžbini Umetničke fondacije „Sharjah”, Sharjah Emirates 2012; Hidden Truths: Prayer for a Forgotten World, kompozicija u 5.1 suraund zvuku snimljena sa 7 filipinskih domorodačkih plemena, u izvođenju grupe „Electric Kulintang” sa Robertom Rodriguezom i vizuelnom umetnošću Makota Fujimure koja je imala premijerno izveđenja i naručena je od strane festivala River to River 2012. i Harvestworks Artist in Residency u kapeli Sv. Pola u Njujorku; Saturnalia, novo muzičko pozorišno delo sa libretom koji je napisao Yusef Komunyakaa, u režiji Daniela Fisha po porudžbini trupe „Music Theatre Group” 2012. godine, Drum Codes Roberta Rodrigueza i Susie Ibarre za grupu „Electric Kulintang” po porudžbini za Lincoln Center Atrium 2011. godine.
Susie Ibarra je snimila preko 40 albuma kao vođa benda, saradnik ili solista. Nastupala je sa mnogim umetnicima među kojima su Wadada Leo Smith, John Zorn, Pauline Oliveros, Ikue Mori, Roberto Juan Rodriguez, Sylvie Courvoisier, Tania Leon, Juan Sanchez, Anthony Davis, Yusef Komunyakaa, Makoto Fujimura, Trisha Brown, Dave Douglas, Daniel Fish, Mark Dresser, William Parker, Min Xiao Fen, John Lindberg, Kathleen Supove, Jennifer Choi, Bridget Kibbey, Dr. L Subramaniam, Miya Masaoka, George Lewis, Thurston Moore, Sean Lennon, Prefuse 73, Yo La Tengo.
Ibarra se može čuti na albumima Drum Sketches kao solo percusionista za Innova Records, Folkloriko sa Susie Ibarra Triom za Tzadik Records, Dreaming Wide Awake, za Pauline Oliveros Deep Listening Records, Ten Freedom Summers, sa Wadadom Leo Smithom, za Cuneiform Records, Entomological Reflections sa Mephistom za Tzadik Records, Canciones de Cuna, MundoNiños, i izdanjima War Horses, Drum Codes grupe „Electric Kulintangon” iz 2013. godine za SOTBK Records.