SUBOTA, 18. NOVEMBAR
Srpsko narodno pozorište, velika sala
Trube: Dragoslav Fredi Stanisavljeić, Marko Đorđević, Vladimir Krnetić, Nemanja Banović
Tromboni: Nemanja Zlatarev, Kosta Vukašinović, Miloš Radonjić, Ivan Platner
Saksofoni: Maksim Kočetov, Ljubiša Paunić, Kristijan Mlačak, Aleksandar Jaćimović, Bojan Cvetinov
Ritam sekcija: Ivan Aeleksijević, klavir, Goran Potić, gitara, Milan Pavković, kontrabas, Petar Radmilović, bubnjevi, Miloš Grbatinić, bubnjevi
Dirigent: Ivan Ilić
Muzički producent: Tihomir Jakšić
Oganizator: Milan Brkić
Odgovorni urednik: Dragoslav Fredi Stanisavljević
Rođen i odrastao u Švajcarskoj, Samjuel Blazer je godinama živeo u Njujorku pre nego što se preselio u Berlin, gde i danas živi. Od kada je debitovao 2007. god. sa albumom „7th Heaven“, Blazer se razvio od strejt hard bapera do inovativnog svirača, kompozitora i bendlidera, čije su improvizacione sposobnosti hvalili mediji širom sveta.
Upisao se na lokalni konzervatorijum gde je diplomirao 2002. godine, nakon što je, 2000. godine, osvojio prestižnu nagradu „Benny Golson“. Učešće u „Vienna Art Orchestra“ i „European Radio Big Band“ dovelo je do dobijanja Fulbrajtove stipendije za studije u Sjedinjenim Američkim Državama. Kasnije, 2006. godine, osvojio je nagradu „J. J. Johnson“.
U svojoj do sada relativno kratkoj karijeri Blazer je već nastupao i sarađivao sa eminentnim muzičarima kao Pjer Favr, Hal Galper, Džon Holenbek, Fransoa Ule, producentom Robertom Sadinom (dobitnikom Gremi nagrade).
Big bend Radio televizije Srbije i Samjuel Blazer predstavljaju projekat pod nazivom „Alvarel“.
Originalne kompozicije i aranžmani predstavljaju jedinstveni opus i potpuno novi stilski zaokret u radu našeg ansambla.
Novi CD Big Bend-a u izdanju PGP RTS, predstavlja uvod u godinu jubileja i 70-godina od osnivanja orkestra (1948-2018).
Big Bend RTS je osnovan 1948. godine pod imenom Zabavni orkestar Radio Beogradau formaciji revijskog orkestra, da bi 1954. godine odvajanjem gudačkog ansambla započeo rad kao veliki džez orkestar (Big Bend).
Dugi niz godina, orkestarsu predvodili eminentni dirigenti, kompozitori i aranžeri: Mladen „Bobi“ Guteša, Vojislav „Bubiša“ Simić, Zvonimir Skerl, Milivoje „Mića“ Marković, Duško Gojković i Stjepko Gut.
Tokom rada i stvaranja orkestar je dobio izuzetne nagrade i priznanja.
Na Džez Festivalu u Žuan Le Penu 1960.godine naš ansambl je osvojio prvu nagradu. Posle svoje prve turneje 1957.godine, orkestar je nastupao na poznatim svetskim festivalima (Telaviv, Montre, Marsej, Solun, Minhen), na nekoliko UNICEF koncerata (Beograd, Pariz, Ženeva) i uvek sa izuzetnim uspehom i vrlo pohvalnim kritikama.
Tokom godina, sa orkestrom su nastupale najveća svetska imena džez muzike kao što su: Klark Teri, Beni Golson, Džoni Grifin, Majnard Ferguson, Toni Skot, Džerom Ričardson, Erni Vilkins, Alvin Kvin, Redži Džonson, Edi Henderson, Henk Mobli, Džon Hendriks, Roj Harguv, Bred Lili, Dajana Šur, Don Menza, Stiv Ture, Roni Kjuber, Rendi Breker,Džon Fedis, Čak Findli… a takođe i zvezde svetskog šou biznisa kao što su: Rej Čarls, Deni Kej, Džozefina Bejker, Mirej Matje, Enriko Masias, Frida Lingstad(ABBA) itd…
Od diskografije bi izdvojili studijske albume:„Džez orkestar Radio Beograda 1948-1978“, „Muzika moje mladosti“, Stjepko Gut & Big Bend RTS „Afro Balkanske skice“, „Vili Johans i Big Bend Radio Beograda“, „Big Bend Radio Beograda – 75 godina Radio Beograda“, „Karavan“, „Its tajm for Džez“, „Svit Lav“ , Duško Gojković & Big Bend RTS „Latin Haze“, Big Bend RTS „Balkan Soul“…
Orkestar je iznedrio plejadu vrhunskih solista koji su danas poznati i priznati u svetu (Mile Pavlović, Bora Roković, Duško Gojković, Lala Kovačev, Stjepko Gut).
SAMUELBLASER
U trenutku kada u svetu ima više muzičara koji se trude da ih čuju više nego ikada ranije, retki biseri kao što je Samuel Blaser deluju, paradoksalno, kao da su se uzdigli iznad toga. Sa albumom „As the Sea“, koji je usledio posle njegovog debija „Boundless“ za izdavačku kuću Hatologyiz 2011. godine, na kojem svira isti multinacionalni, transatlantski kvartet (francuski gitarista Marc Ducret, švajcarski basista Bänz Oester iamerički bubnjar Gerald Cleaver), Blaser je već dostigao nesvakidašnju istaknuto mesto kao jedan od najelegantnijih trombonista svoje generacije nesporne virtuoznosti koji je neumorno zagledan u budućnost.
Od svog debija kao vođa benda „7th Heaven (Between the Lines)“ iz 2007, Blaser je rastao skoro neverovatnom brzinom, od mejnstrim hard boppera u svojim srednjim dvadesetim do inovativnog izvođača slobodnog stila i večno istražujućeg kompozitora i vođe benda u ranim tridesetim, čija je improvizatorska snaga dobila pohvale od izvora kao što su Audiophile Audition, koji za Blaserovu muziku kaže da nastanjuje„područje ambijentalnog/slobodnog jazza koji poseduje dubinu vizije i jasnoću u otkrivanju muzičke zrelosti koja prevazilazi Blazerove skoro tri decenije života.“
Rođen i odrastao u Šo de Fonu, Švajcarska, manje poznatoj ali ne i manje značajnoj jazz metropoli, koja je, neko vreme, bila dom američkim imigrantima Sidniju Bechetu i Kenniju Clarku, kao i švajcarskom jazz trombonisti Raymondu Drozu– Blaser je takođe proveo i značajno vreme živeći u Njujorku, a trenutno je nastanjen u Berlinu; istinski internacionalni muzičar, u jasnom otporu prema kulturnim, muzičkim i stilskim granicama. Počevši sa časovima trombona sa 9 godina, „nije mogao da pređe treću poziciju i morao je da ima kolica da nosi trombon pošto mu je bio pretežak,“kaže Blaser. Ipak, uz obilje muzike u domu Blaserovih, gde je on bio srednje od troje dece–od švajcarske narodne muzike do američke R&B i jazz muzike– Blaser je brzo napredovao, upisavši se na lokalni konzervatorijum sa 14 godina i diplomirajući sedam godina kasnije, 2002. godine,pošto je dobio veliki broj nagrada kako iz jazz tako i iz klasične muzike, uključujući nagradu „Benny Golson Prize“ 2000. godine.
Nastavivši da uči privatno, Blaser je započeo brojne značajne saradnje, među kojima su i one sa čuvenimansamblima „Vienna Art Orchestra“i„European Radio Big Band“, što je dovelo do „Fulbright“stipendije koja mu je omogućila da studira u Sjedinjenim Državama na Muzičkom konzervatorijumu „Purchase“ koledža, za čim je usledila nagrada „J.J. Johnson Prize“, kao i nagrade kako od publike tako i od žirija za najboljeg izvođača (Favorite Player)na Jazz festivaluu Frajburgu 2006. godine.
Sva ova raznolika postignuća su konačno – i nepogrešivo – dovela do toga da Blaser pronađe svoj lični spoj tamo gde se susreću različiti elementi kao što su indijski Tihi i vagnerijanska opera. Blaserovimpresivni improvizacijski elan je zasnovan na instrumentalnom majstorstvu koje predstavlja čisto sredstvo za postizanje muzičkih ciljeva. Zajedno sa svojim jednakoneobuzdanim kvartetom, Blaser nastavlja da širi jazz vidike, redefinišući ga u novom milenijumu u trenutku kada on ulazi u drugi vek svog postojanja.
Pored Blaserove sposobnosti da kombinuje zamršene kompozicione forme sa zapaljivim improvizatorskim umećem u sopstvenoj muzici, njegov neobuzdani, pa ipak uvek kolaborativni pristup doveo je do velikog broja značajnih saradnji, među kojima su i njegov trenutni rad sa švajcarskom perkusionističkom legendom Pierrom Favreom; proslavljeni duet sa pijanistom Malcolmom Braffom; turneja 2012. godine sa novom grupom 5 + 1FrançoisaHoulea, i može se čuti na albumu Genera ovog frankofonog kanadskog klarinetiste (Songlines, 2012); i snimanje/nastupi sa grupomHuffLiGNoN kanadskog saksofoniste iz BerlinaPeterom van Huffelovomu kojoj peva Sophie Tassignon. Blaser je takođe delio binu sa umetnicima među kojima su trombonista David Taylor, basista Michael Blake, bubnjar John Hollenbeck i pijanista Hal Galper. Nije nikakvo iznenađenje što je Rene Laanen iz„USA Trombone Online“ nazvao Blasera „jednim od najboljih trombonista današnjice.“
Godine 2013. Blaseraće se zateći na turneji sa dva nova trija: jednim gde pored Marca Ducreta svira i danski bubnjar Peter Bruun; i drugim gde sviraju francuski pijanista Benoit Delbecq iamerički bubnjar Gerry Hemingway. Ne manje bitno, Blaser će takođe ponovo okupiti svoj kvartet „Consort in Motion“ (Kind of Blue, 2011) sa pijanistom Russom Lossingom, belgijskim duvačem Joachimom Badenhorstom, basistom Drewom Gressom i Hemingwejem, koji zamenjuje nažalost preminulog Paula Motiana. Ta ploča– Blaserova prva i jedina formacija sa klavirom, koja sjedinjuje naizgled nespojive elemente renesansnih i baroknih kompozicija sa slobodnom jazz improvizacijom – Troy Collins iz „All About Jazz“ je pohvalio kao „Neustrašivo modernu, pa ipak kraljevski dostojanstvenu.“ Collins nastavlja tvrdnjom da „Blaserovi avanturistički aranžmani i reinterpretacije nude najbolje od oba sveta, obogaćujuću sirovu naglost avangardnog jazza dokazanom prefinjenošću bezvremenih klasičnih formi. „Consort in Motion“predstavlja najviši nivo u izdržljivoj liniji takozvanog Trećeg talasa (Third Stream), teje još inspirativniji zbog fokusa svoje vizije.“
Za to vreme, sa izdanjem „As the Sea“- koje je kao i „Boundless“,album uživo, ali sa jednog jedinog nastupa – Blaserubiraplodove velikog poverenja i ličnog drugarstva izgrađenog sa Ducretom, Oesterom i Cleaverom kroz dodatne turneje, koje su usledile posle izdanja njihovog debi albuma. „Muzika je prilično drugačije od prvog albuma“, kaže Blaser, „ali to je zato što su stvari više napisane. Malo je kompleksniji i u pogledu ritma. Ali super je, zato što mogu da sviram bilo šta – čak i samo jednu notu – i svi će me slediti. Prilično je intenzivno.“
Između snimanja i gostovanja sa svojim grupama i saradnje sa ansamblima pod vođstvom drugih umetnika, Blaserova karijera nastavlja svoj pravolinijski uspon kojem kao da se ne vidi kraj. „Svet muzike me beskrajno fascinira, i odlučan sam da se sa svojim instrumentom i radom otiskujem na jedno putovanje za drugim,“ kaže Blaser. „Reč je o otkrivanju i komunikaciji novih ideja. Verujte mi, ja sam dokaz da svetlucavi trombon može da pošalje poruku direktno u srce i promeni vam život.“